Sayfa:Kürk Mantolu Madonna.djvu/113

113

KÜRK MANTOLU MADONNA

dığım için göğsümün daralır gibi olduğunu, boğazımın ku­ruduğunu hissettim. Her söz, hattâ ağzımdan çıkacak her ses, saadetimi bozacak, bulandıracak diye korkuyordum. O hâlâ, bu sefer biraz da korkuyla, yüzüme bakıyordu. Çaresizlikten gözlerimin yaşardığını farkettim. O zaman onun çehresinde rahat bir gevşeme oldu. Dinlenir gibi bir saniye gözlerini kapadı. Sonra başımı tutarak bir de­fa ağzımdan öptü ve arkasını dönerek, hiç bir şey söylemeden, ağır ağır yürüdü ve içeri girdi.
  Pansiyona âdeta koşarak döndüm. Hiç bir şey düşün­memek, hiç bir şey hatırlamamak istiyordum. Bu gece­nin hâdiseleri, onlara hâtıralarımla bile dokunmaktan ürkecek kadar kıymetli idiler. Nasıl biraz evvel ağzımdan çıkacak küçük bir sesin o tasavvur edilmez saadet anı­nın havasını bozacağından korktu isem, bu sefer de haya­limle yapacağım her kurcalamanın, bugün yaşadığım bir­ kaç saatin harikulâde vakalarına ve bu vakaların emsal­siz âhengine zarar vereceğinden çekiniyordum.
  Karanlık merdivenli pansiyon bana pek şirin, kori­dorları dolduran bütün kokular hoş geldi.
  Bundan sonra, her gün Maria Puder’le buluşup bera­ber gezmiye başladık. Birbirimize söyliyecek şeyleri ilk akşam bitirmiş değildik. Her zaman karşılaştığımız insan­lar, manzaralar, bize düşüncelerimizi söylemek ve bunların birbirine nekadar yakın olduğunu tesbit etmek im­kânını veriyordu. Bu fikir yakınlığı, her noktada ayni şe­kilde düşünmenin neticesi idi; gerçi bunda, bir tarafın fikrini kabul edip kendisine mal etmiye diğer tarafın ev­velden hazır bulunmasının da tesiri vardı. Fakat kar­şısındakinin her kanaatini doğru bulup benimsemek için vesile aramak da bir nevi ruh yakınlığı alâmeti değil miydi?
  En çok, müzelere ve resim galerilerine gidiyorduk. Bana yeni ve eski üstatların tabloları hakkında izahat ve­riyor, onların kıymetleri hakkında münakaşalar yapıyor-