XVI ncı asrın tarihî maruf simalarından olan Şah İsmail Safevî, Hatayî mahlâsile şiirler de kaleme almıştır. Bu manzumelerin Kızılbaş ve Bektaşılar arasında büyük bir alâka uyandırdığını biliyoruz.
Gönül ne gezersin seyran yerinde
Âlemde her şeyin var olmayınca
Olura olmaza dost deyip gezme
Bir ahdine bütün yâr olmayınca
Yürü sofi yürü yolundan azma
Elin gıybetine kuyular kazma
Varıp her dükkâna metaın çözme
Yanında mürşidin var olmayınca
Kalktı havalandı gönlümün kuşu
Kavga gıybet etmek kötünün işi
Üstadın tanımaz bunda her kişi
Anın kim mürşidi er olmayınca
ŞAH HATAYİM edem bu sırrı beyan
Kâmil midir cahil sözüne uyan
Bir baştan ağlamak ömredir ziyan
İki baştan muhip yâr olmayınca
Bu yolun yolcusu olayım dersen
Elde iki karpuz tutmalı değil
Derviş olup şalvar giyeyim dersen
Gâhi giyip gâhi atmalı değil
