Bu sayfa istinsah edilmiş
Hasta
Daima oldu, daima efzûn
Ah, o illet ki yok henüz ilacı,
Ah, o illet ki saçlarından uzun,
Ah, o illet ki hasretinden acı...
Her yere bezl-i ömr ederken yaz
Sende reng-i hayat azalmıştı;
Hüsnünün yâdigâr-ı şi'ri biraz
Yalnız saçlarında kalmıştı.
Saçların bir gurûb eden kamerin
Solgun envâr-ı mevcedârıydı;
Bir remâd-ı nazardı her nazarın,
Gözünün sanki sonbaharıydı..
Bakışın bir vedâ idi her dem;
Berk-i rûhun sukûtu beklerdi;
Ruhlerin, leblerin yetîme-i dem,
Daime incelen çiçeklerdi...
Daima oldu, daima efzun
Ah, o illet ki yok henüz ilacı,
Ah o illet ki saçlarından uzun,
Ah o illet ki hasretinden acı...
Cenab Şahabeddin
