Sayfa:Ceza hukukunda nefret ve ayrımcılık.pdf/65

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa istinsah edilmiş

Sözleşme'nin 7. maddesine bireylerin adil ve uygun işte çalışma şartları konu edilmiştir. Bu madde ile herkese adil ve elverişli çalışma hakkı tanınması zorunluluğu olduğu hüküm altına alınmıştır. Hiçbir ayrıma tabi tutulmaksızın özellikle kadınların, erkeklerin çalışma şartlarından daha alt düzeyde olmayan şartlarda çalışmaları güvence altına alınmak istenmiştir. Eşit işe, eşit ve adil ücretin herkesin hakkı olduğu belirtilmiştir. Bunun yanı sıra herkesin, Sözleşmenin hükümlerine uygun olarak, kendisi ve ailesi için nezih bir yaşam için güvenli ve sağlıklı çalışma şartlarının güvence altına alınması gerektiği ifade edilmiştir. Ayrıca görevde yükselmede eşit imkanlar, yıllık ücretli izin ve resmi tatillerde ücret verilmesi madde kapsamında düzenlenmiştir. Sözleşme'nin, 3. maddesinde olduğu gibi 7. maddesinde de cinsiyet eşitliği konusunda ayrı bir koruma mevcuttur. Bu anlamda her iki madde benzerlik taşımaktadır. Eşitlik ilkesinin etkin olduğu 7. madde hükmü ile yine ayrımcılık yasaklanmıştır.

Sözleşme'nin 10/2. maddesinde; "Annelere doğumdan önce ve sonra makul bir süre özel koruma sağlanır. Çalışan annelere bu dönem için ücretli izin veya yeterli sosyal güvenlikten yararlanabilecekleri bir izin verilir.” denilerek pozitif ayrımcılık yapılmıştır. Birçok ülkede kadınların erkeklerle kıyaslandığında eğitim ve iş imkanlarına erişim olanaklarının daha güç olduğu görülmektedir. Kadınların iş hayatında istihdam ve terfi olanaklarının da yine aynı olduğu düşünüldüğünde bir takım pozitif ayrımcılık politikalarının uygulanması gerekmektedir. Çalışan kadınların hamilelik sürecinde işten çıkarılmakta veyahut hiç istihdam edilmemektedir[1]. Bunların önüne geçmeyi hedefleyen madde, taraf devletlerin kendi iç hukuklarında da eğitim ve iş alanlarında kadınlar lehine birtakım politikaların gelişmesine yardımcı olmuştur. İç hukukumuzda, kadın işçilerin örneğin; yer ve su altında işlerde çalıştırılması yasaklanmıştır. Ayrıca kadın işçiler doğumdan önceki dönemde ve doğum sonrası sekizer hafta çalıştırılamaz. Bunun dışında hamilelik sürecinde işçiye rutin doktor kontrolleri için ve doğumdan sonra bir süre süt izni verileceği hükümleri de kadın işçileri kapsayan pozitif hükümler arasındadır[2].


  1. Birleşmiş Milletler Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklar Komitesi, 18 No'lu Genel Yorum http://www.ihop.org.tr/2007/12/11/ekonomik-sosyal-ve -kueltuerel-haklar-komitesi(E.T.: 26/04/2019)
  2. İş Kanunu, m. 72: “Maden ocakları ile kablo döşemesi, kanalizasyon ve tünel inşaatı gibi yer altında veya su altında çalışılacak işlerde on sekiz yaşını doldurmamış erkek ve her yaştaki kadınların çalıştırılması yasaktır.” İş Kanunu, m. 73: “Sanayiye ait işlerde on sekiz yaşını doldurmamış çocuk ve genç işçilerin gece çalıştırılması yasaktır. On sekiz yaşını doldurmuş kadın işçilerin gece postalarında çalıştırılmasına ilişkin usul ve esaslar Sağlık Bakanlığının görüşü alınarak Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığınca hazırlanacak bir yönetmelikte gösterilir.” İş Kanunu, m. 74: “Kadın işçilerin doğumdan önce sekiz ve doğumdan sonra sekiz hafta olmak üzere toplam on altı haftalık süre için çalıştırılmamaları esastır. Çoğul gebelik halinde doğumdan önce çalıştırılmayacak sekiz haftalık süreye iki hafta süre eklenir. Ancak, sağlık durumu uygun olduğu takdirde, doktorun onayı ile kadın işçi isterse doğumdan önceki üç haftaya kadar işyerinde çalışabilir. Bu durumda, kadın işçinin çalıştığı süreler doğum sonrası sürelere eklenir.”, “Hamilelik süresince kadın işçiye periyodik kontroller için ücretli izin verilir. Hekim raporu ile gerekli görüldüğü takdirde, hamile kadın işçi sağlığına uygun daha hafif işlerde çalıştırılır. Bu halde işçinin ücretinde bir indirim yapılmaz. İsteği halinde kadın işçiye, on altı haftalık sürenin tamamlanmasından veya çoğul gebelik halinde on sekiz haftalık süreden sonra altı aya kadar ücretsiz izin verilir.”, “Kadın işçilere bir yaşından küçük çocuklarını emzirmeleri için günde toplam bir buçuk saat süt izni verilir. Bu sürenin hangi saatler arasında ve kaça bölünerek kullanılacağını işçi kendisi belirler. Bu süre günlük çalışma süresinden sayılır.”
53