Bu bölümde, uluslararası hukukta ayrımcılıkla ilgili düzenlemeler kapsamında BM Teşkilatı'nın ve Avrupa Konseyi'nin bu alandaki düzenlemeleri incelenecektir.
2.2. Birleşmiş Milletler Teşkilatı'nın Uluslararası Düzenlemeleri
Birleşmiş Milletler Teşkilatı, milletlerarası alanda barış ve huzuru sağlamak amacıyla İkinci Dünya Savaşı'nın ardından birtakım prensipler çerçevesinde BM Antlaşması'nın 26 Haziran 1945 imzalanıp, 24 Ekim 1945 tarihinde yürürlüğe girmesi ile bu tarihte kurulmuştur. Birleşmiş Milletler; adalet ve güvenliği, ekonomik kalkınma ve sosyal eşitliği üye ülkelere sağlamayı amaç edinmiş küresel bir örgüttür. Türkiye, bu örgütün kurucu üyeleri arasında yer almaktadır.
Birleşmiş Milletler Ana Sözleşmesi'ne göre, örgütün amaçları belirlenmiştir. Buna göre örgüt; uluslararası barış ve güvenliği sağlamak, anlaşmazlıkların barışçıl çözümü için etkin önlemler yoluyla koruyup; ülkeler arasında eşit haklara, halkların kendi geleceklerini belirleme ilkelerine, saygıya dayalı dostça ilişkiler geliştirmekle yükümlüdür. Ayrıca uluslarla ekonomik, toplumsal, kültürel ve insancıl sorunların çözümünde, ırk, cins, dil ve din ayrımı gözetmeksizin, insan haklarının geliştirilmesinde iş birliği sağlamak, amaçları arasındadır. Bu gayeler ışığında BM öncülüğünde ayrımcılıkla mücadele anlamında birçok etkin uluslararası yasal düzenlemeler mevcuttur[1].
2.2.1. İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi
İHEB[2], BM Genel Kurulu kararı ile 1948'de ilan edilmiştir. İnsan Hakları Evrensel Bildirisi'nin Türkçe Metni TBMM'nde 6 Nisan 1949'da kabul edilmiş olup, 27 Mayıs 1949 tarih ve 7217 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanmıştır. http://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/7217.pdf(E.T.: 26/04/2019)[3]. Beyanname, Türkiye tarafından 9119 sayılı BK kararıyla kabul edilerek RG'de yayımlanmıştır. Tavsiye
- ↑ Bozkurt, E.; Uluslararası İnsan Hakları Hukuku, Ankara, 2006, s. 66-67.
- ↑ https:///www.diplomasi.net/birlesmis-milletler-orgutu-bm/ (E.T.: 08/01/2019)
- ↑ Öğretide beyanname, bildiri ya da bildirge şeklinde ifade edilebilmektedir.
