| 120 | BEKTAŞİ ŞAİRLERİ |
Gâhi nebi gâhi veli göründüm
Ğâhi uslu gâhi deli göründüm
Gâhi Ahmed gâhi Ali göründüm
Kimse bilmez sırrım kallâş idim ben
Şimdi hamdülillâh Şirî dediler[1]
Geldim gittim zatım hiç bilmediler
Sırrımı kimseler fehmetmediler
Hep mahlûk kuluna kardaş idim ben
Haktan emir oldu geldim Cihana
Gözüm açtım nail oldum o bürce
Kâmil oldum Hak kelâmın okudum
Elif kaddim dal yazıldım o bürce
Alnımıza yazıluptur yazılar
Hakkı sevenler bizleri arzular
Yeryüzünde hiç yol yoktur gaziler
Arş yüzünden bir yol gider o bürce
Gökte uçan Cebraildir peridir
Bir gül vardır Muhammedin teridir
Bir kapusu Şâhımerdan Alidir
Elvan elvan nurlar yağar o bürce
Konan bezirgândır geçen de hoca
Ne gündüzüm gündüz ne gecem gece
Ol ne bürçtür cümle bürçlerden yüce
Muhammed Miraca gider o bürce
Hacı Bektas’ım arayıp yanmışım
Erenler deminden bir pay kapmışım
Eğer Kâbe ise yerin yapmışım
Her gönülden bir yol gider o bürce
- ↑ Besim Atalay B. bu manzumeyi Hamdullah namına kaydetmiştir.
