eşkiyanın dolaştığı yerlerde gezmeğe kadar ileri gitmiş. Aşiretlerle samimi temasa gelerek fikirleri ve sırları anlamış. Görmüş ki durum pek fenadır. Şimdiye kadar hiç çapulculuğa gitmeyenler bile, bu günlerde birçok kelepir topluyor ve hayvan getiriyorlarmış. Aşiretler birbirine bakıp imrenerek taraf taraf ve oluk oluk kelepir getirmeğe koşuyormuş. İleri gelenler bu temayülleri önleyemiyormuş; çünki ahali, kuvvetsiz, önlemeğe ve cezalandırmağa iktidarsız saydıkları Osmanlı hükûmeti idaresinden, yakında başka bir idareye geçecekleri fikrine düşmüşler; yeni hükûmetin eski- den gaspedilenleri aramayacağına ve bu itibarla yaptıkları yanlarına kalacağına iman etmişler!...) Bu gidişle şu fena vaziyetin süratle genişleyerek vahim bir şekil alacağını anlayan ve şu hale nazaran mahalline tam vaktinde yetişmiş olan Ali Galip Beyefendi Hazretleri bütün konuşma kudretile ortalığa sihir ve efsun saçmağa ve herifleri yola getirerek, bundan sonra uslu oturacaklarına dair mukaddesata yeminler ettirerek durumu düzeltmekle mesgulken bir de Dahiliye Nezaretinin emrini alıyor. Simdi ne yapsın? Uzun telgrafnamesinin sonlarında aynen diyor ki:
“....Eğer eski ve malûm şöhretimin naciz konuşma kabiliyetime verdiği kuvvetle, sihir dolu isler görmekte olduğum şu nazik zamanda vilâvetten avrılmaklığım doğru ise ve verime aciz kulları gibi ölümle alay ederek, malını mülkünü de ortava kovarak aşiretlere, hayran kaldıkları şecaat ve sehavet nümuneleri gösterecek diğer bir valiyi uçakla ulaştırmam mümkünse, ve bir de hemen kurmav albaylığa ve az sonra da Tümgeneralliğe terfiim yapılacak olursa ve hükûmetin verdiği yeni vazifeler daha büyük fedakârlığı iltizam
