Şiirsel Bir Savaş: Anzak Günlüklerindeki Şiirlerde Gelibolu Muharebeleri
Önümüzde az bir umut ışığıyla
Her zaman var bir heyecan
Arthur gidince yatağa.
Yukarıdaki kıta askere alınmanın yarattığı çelişkili duyguları bir araya getirmektedir. Bir yandan “vatanlarındaki aileleri” böyle istediği için savaştıklarına inanırlarken, öte yandan “bilmedikleri” siperler için evlerini terk edişlerini sorgulamaktadırlar. Kıta bir “heyecan” ile son bulmaktadır, çünkü geride bıraktıkları yurdu Arthur simgelemektedir ve Gelibolu savaşına katılmaları ancak Arthur’un rahatça yatağına gitmesi ile haklı çıkarılabilmektedir. Bir başka deyişle, harekâta katılımları, vatanlarındaki rahat hayatın onların burada çarpışmalarına bağlı olduğu fikriyle haklılık bulmaktadır. Ne var ki, bu fikir ikna edici olmaktan uzaktır çünkü şiirin bir başka kıtasında, Gelibolu’daki askerleri temsil eden bir başka Arthur’a değinilmektedir:
With waterproofs he’s made himself
A kind of sleeping bag
Though of the way he wriggles in
There’s nothing much to brag
And now with blanket wrapped around
And feet tied up as one
You think, he’s nearly finished
But Lord, he’s just begun.
(Folder PR01706, Image SAM - 8041)
Kendi yaptığı su geçirmez
Bir çeşit uyku tulumuyla
Kıvrılıp içine girse de
Övünülecek hiçbir şey yoktur
Ve şimdi sarındığı battaniye ile
Ve ayakları tek ayak gibi birbirine bağlı
Sanırsın, neredeyse bitmiş işi
237
