Sayfa:İçtihad 41.pdf/3

Seni ben kainat-ı eş'arın
Mebde vü müntehâsı bildimdi.

Günde bin kerre andıgın adımı
Yâda almaz mı lebin şimdi?
Kapanan gözlerinde kalmaadı mı_
O hayalim ki yâr-ı çeşmindi?

Bana hâlâ şikestecâm-ı lebin
Acı bir mestî-i derûn getirir,
Çarpınan kalbime duran kalbin
Yine müşfik, yegâne hemserdir.

Kaldı cebhem yetîm-i âgûşun;
Dudagım kaldı bîve-i bûsen:
Pîş-i ye'simde ye's-i hâmûşun
İnliyor çifte kimsesizlikten.

Yaşamak bâr-ı mateminle bugün
En tahammülgüdâz bir derdim;
Sana ancak perestiş etmek için
İmtidâd-ı hayatı isterdim!

Yaşamak bence bâdezîn bir yük
Muntazırken sen arz-ı bâkîde;
Seni hiç bekletir miyim o büyük,
Sermedî, mev'id-i telâkîde...
Yaşadık ömr ile emel gibi, biz
Toprak üstünde sînebersîne;
Mevt ü matem gibi kemiklerimiz
Birleşir topragın içinde yine!

Cenab Şahabeddin