Sırr-ı Aşkından Şehâ Her Kim ki Âgâh Olmadı

by Şah Hatayi

— 129 —
— Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün —

Sırr-ı aşkından şehâ her kim ki âgâh olmadı
Kaldı mahrum tâ ebed makbûl-i dergâh olmadı
Bilmeyen kendi vücûdun Hak’kı bilmez lâcerem
Kim bildi nefsini âlemde gümrâh olmadı
Gözgüsü arı değildir çâre yoktur pasma
Kaldı nâpâk tâ ebed Fazi ana hemrâh olmadı
Her ne kılsan nîk ü bed âhır sana ol tuş olur
Çekmedi şermendelik her kim ki bedhâh olmadı
Zevkine aldanmagıl fikri öğüstür dünyenin
Kangı gün hoş geçti kim anın sonu âh olmadı
Zevk u şevkin günlerinde kim olar yârim dedi
Bir melâmet günü geldi kimseler yâr olmadı
Şah Hatâyî bende oldun bende fermân ol yürü
Bende fermân olmayanlar lâyık-ı şâh olmadı^[1]

---

1. (2) Mit. Alm. K. Mc. No. 543. Sd. Mc.