Ramazan Sadakası

by Tevfik Fikret

“	Köprü'de Soğuk, soğuk... acı bir nevha-yî teşekkîsi Yolunda kalb-i hayâtın, gelir enîn-i riyâh; Soğuk, soğuk., denizin lerze-dâr-ı girye sesi Eder yüreklere târî bir ihtizâz-ı cenâh. Delik paçavralar altında bir küçük seyyâh... "Efendiler, ne olur? Ben fakirim işte..." sükût; "Efendiler, acıyın..." pür vekâr ü bî-ârâm Efendiler geçiyor; yavrucak soluk, mebhût, Nazarlarında hazin bir edâ-yı istirhâm, Çolak eliyle verir her geçen hayâle selâm.   “Efendiler, ramazandır., mübârek akşamdır..." Zavallı tıfl-ı sefâlet, zavallı ömr-i tebâh! “Efendiler, acıyın, ben garibim işte..." hayır, Akın akın geçen erbâb-ı i'tizâz ü refah Eder bu kirli, bu yırtık sedâdan istikrâh.   Soğuk, soğuk... asabi darbelerle bir yağmur Ufukta parçalanan bir sehâba hidddetle Gelip likâ-yı zelîl-i hayâtı kamçılıyor. Soğuk, soğuk... bu tahammül-gezâ burûdetle Çocuk harâb olacak; âh, ey saâdetle   O süslü haclelerin sîne-yi muattarına Koşanlar! İşte bir insan ki inliyor nefesi; Bakın şu sıska, şu çıplak, şu iğri kollarına; Bu artık işleyemez... hisse-yi mesâisi Sizindir işte; verin, susturun şu hasta sesi!	”