Bu çalışmanın düzen ve biçim olarak Vikikaynak standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir. Eğer yardım etmek isterseniz, yardım sayfasına bakabilirsiniz.
Ba’zan sesinde öyle derin bir inilti var,
Bir hadşe var ki ruhumu karşında titretir;
Hindin zehirli güncelerinden nümûnedir
Ba’zan yanaklarındaki muhrik parıltılar.
Birlikte öyle tatlı zamanlar geçer ki rûh
İster seninle bir ebedî zevk-ı imtizâc;
Ba’zan fakat, – nedir bu felâketli ihtiyâç,
Bilmem! – eder hayâlime hep zulmetin sünûh.
Günler geçer ki paslı bulutlarla kasvetin
Bir âhenin siper gibi örter semâmızı;
Ben ağlarım bu sıkletin altında, bir sızı
Tâ kalbimin içinde çukurlar açar, derin...
En ber-güzîde şi’ri fakat böy^e bir zaman
İlhâm edersin; işte mükâfatı mihnetin bir zaman
Mısnn o şivekârına benzer ki tıynetin,
Öldürmedikçe, vaslını etmezdi râygân.