Ordudan Bir Ses
Harbiye Mektebi talebesine
Varsın, bütün yırtıcılar bir olsun;
Varsın, haçlar intikama çağırsın;
Varsın, bütün yüreklere kin dolsun;
Varsın, çanlar «Ölüm!» diye bağırsın!...
Lâkin bizler yaşıyoruz, ölmedik.
Kanlarımız o saf kan.
Silâh tutan kollarımız o çelik;
Bugün dahi her birimiz bir aslan!...
Bil ki senin toprağın
Her zaman hür kalacak,
Ay yıldızlı bayrağın
Bize gölge salacak.
Sen, ninniyi duyduğumuz bir yersin;
Hür yaşamak hukukunu verensin,
Nice günler gördüğümüz illersin;
Varlığımız, dirliğimiz hep sensin.
Senin bize hilâfetin, Kur'anın,
Tacın, tahtın emanet;
Devletini kuran Gazi Osman'ın
Ayağının izlerine bin hürmet!..
Bil ki senin toprağın
Her zaman hür kalacak,
Ay yıldızlı bayrağın
Bize gölge salacak.
Mümkün mü ki senin bir öz evlâdın
Fatih’leri, Yavuz'ları çiğnetsin?
O yabancı şarkıları, ecdadın
Ocakları içersinde dinletsin?
Yurdu için boyna kefen takmayan
Neslimizden değildir;
Alçak olan, kahpe olan bir insan
Hür alnını düşmanlara eğiltir.
Bil ki senin toprağın
Her zaman hür kalacak,
Ay yıldızlı bayrağın
Bize gölge salacak.
Biz, hepimiz tatlı cana hor baktık,
Ninelerden son veda’la ayrıldık,
Çocukları beşiklerde bıraktık.
Senin için silâhlara sarıldık.
Ant içtik ki her fırkada son sancak,
Her bölükte son fişek,
Her neferde son keskin diş, son tırnak.
Son damla kan sana hizmet edecek.
Bil ki senin toprağın
Her zaman hür kalacak,
Ay yıldızlı bayrağın
Bize gölge salacak