Münâcât (İbrahim Şinâsî)

by İbrahim Şinâsî

“	Hak Teâlâ azamet âleminin pâdişehi Lâ-mekândır olamaz devletinin taht-gehi Hâsdır Zât-ı İlâhisine mülk-i ezelî Bî-hudûd anda olan kevkebe-i lem-yezeli Eser-i hikmetidir yerle göğün bünyâdı Dolu boş cümle yed-i kudretinin îcâdı İzzet ü şânını takdis kılar cümle melek Eğilir secde eder pîş-i celâlinde felek Emri vech üzre yer eyler gece gündüz hareket Değişir tâzelenir mevsim-i feyz ü bereket Pertev-i rahmetinin lem'asıdır ayla güneş Tâb-ı hışmından alır alsa cehennem âteş Şerer-i heybet-i ulviyyesidir yıldızlar Anların şûlesi gök kubbesini yaldızlar Kimi sâbit kimi seyyar be-takdîr-i Kadîr Tanrı'nın varlığına her biri bürhân-ı münîr Varlığın bilme ne hâcet küre-i âlem ile Yeter isbâtına halk ettiği bir zerre bile Göremez zâtını mahlûkunun âdî nazarı Hisseder nûrunu amma ki basiret basarı Vahdet-i zâtına aklımca şehâdet lâzım Can ü gönlümle münâcât ü ibâdet lâzım Neş'e-i şevk ile âyâtına tapmak dilerim Anla var Hâlik'ima gayri ne yapmak dilerim Ey Şinâsî içimi havf-ı İlâhî dağlar Sûretim gerçi güler kalb gözüm kan ağlar Eder isyanıma gönlümde nedâmet galebe Neyleyim yüz bulamam ye's ile afvım talebe Ne dedim tövbeler olsun bu da fi'l-i şerdir Benim özrüm günehimden iki kat bed-terdir Nûr-ı rahmet niye güldürmeye rû-yi siyehim Tanrı'nın mağfiretinden de büyük mü günehim Bî-nihâye keremi âleme şâmil mi değil Yoksa âlemde kulu âleme dâhil mi değil Kulunun za'fına nisbet çoğ ise noksanı Ya anın kahrına galib mi değil ihsanı Sehvine oldu sebeb acz-i tabiî kulunun Hem O'dur âlem-i ma'nîde şefî'i kulunun Beni afvetmeğe fazl-ı ilâhîsi yeter Sanma hâşâ kerem-i nâ-mütenâhîsi biter	”