Leyl-i Veda

by Tevfik Fikret

“	Ooh, gel... rûh-ı tabiat gibi mahmûr ü hamûş. Bu vefâsız gecenin koynunda Kalalım bir ebedî sâniye dalgın, bî-hûş... Kim bilir, belki de son leyle-yi sevdâmızdır; Bunda her lâhza biraz ömr-i saâdet sayılır!     Ooh, bak dalgaların cezbe-yi sâfiyyetine; Sanki bir hamle-yi sevdâya açık bir sine.   O kadar râkid ü sâkit, o kadar müstağrak, O kadar uykuda her şey ki hemen korkulacak.   Ooh, gel gel, bu hafâ-gâha berâber gidelim: Orda, sensiz geçecek günleri tazmin edelim.   Bir siyah kuş gibi âmâde-yi pervâz ü firâr Bu vefâsız gecenin koynunda Edelim gel, ebedî kalmak için bir ısrar... Kim bilir, belki de son lâhza-yı sevdâmızdır; Hoş geçen her dem-i sevdâ ebediyyet sayılır!...	”