Leylâ vü Mecnûn/901-1000
901 Göz yaşını bes ki tökdi her sû
Her merhaleden ahıtdı min cû
902 Bir ebr-i belâ idi güvâhı
Bârân sirişk ü berk âhı
903 Bârân ile berki cism ü cândan
Bir mertebede ki mundan andan
904 Deryâlara yetse lem‘a-i tâb
Sahrâlara düşse katra-i âb
905 Deryâlar olurdı cümle sahrâ
Sahrâlar olurdı cümle deryâ
906 Feryâd ile doldurup bu deyri
Feryâda getürdi vahş ü tayrı
907 Efgânı yetürdi âsmâna
Efgân ile âsmânı câna
Bu Mecnûnun atası vâkıf-ı hâl olduğıdur
ve
Anı beyâbân-ı mihnetde bulduğıdur
908 Gencîne-küşâ-yı genc-i güftâr
Olmış bu edâ ile güher-bâr
909 K’ol bir niçe bî-karâr ü mahzûn
Nâ-çâr kılup vedâ‘-ı Mecnûn
910 Nevmîd dönüp şikeste vü hâr
Kıldılar atasını haberdar
911 Ol pîr çü vâkıf oldı hâle
Mecnûn kimi etdi âh ü nâle
912 Sahrâlara dutdı seyl tek yüz
Vâdîlere açdı çeşme tek göz
913 Çoh aradı gezdi her mekânı
Bulınmadı oğlınun nişânı
914 Tâ âkıbet ol şikeste-hâli
Bir gûşede gördi lâubâlî
915 Düşmiş yere hâk-sâr ü gam-nâk
Ahvâli harâb ü sînesi çâk
916 Dönmiş gül-i sürhi zağferâna
Şimşâd-ı latîfi hîzrâna
917 Âyînesini gubâr dutmış
Jeng-i gam-ı rûzgâr dutmış
918 Etmiş elifin sitem yüki dâl
Kılmış kalemin felek gamı nâl
919 Hem-sohbeti mûr ü hem-demi mâr
Tekye-gehi hâk ü bisteri hâr
920 Hâr üzre ana delük delük ten
Açmış gam evine dürlü revzen
921 Ol pîr çü gördi sûret-i hâl
Sûret kimi kaldı bir zaman lâl
922 Bir lahza anı tehayyür aldı
Hayret gözi ile bahakaldı
923 Sonra yaha yırtup etdi feryâd
K’ey bülbül-i bûstân-ı bî-dâd
924 Hâl-i dilüni mana beyân et
Esrâr-ı nihânunı ıyân et
925 Kim aldı elünden ihtiyârun
Kim eyledi tîre rûzgârun
926 Bi’llâh nişe bî-karâr olupsen
Âşüfte-i rûzgâr olupsen
927 Ne seyrdesen sana taleb ne
Bu nâle vü zâruna sebeb ne
928 Deryâda ise sana dür-i kâm
Sen söyle men eyleyem ser-encâm
929 Zulmâtda ise şem‘-i maksûd
Rûşen kıl ü menden iste mevcûd
930 Mecnûn dedi ey mana veren pend
Dânâ-yı sühan-ver ü hıred-mend
931 Kimsen nedürür bu güft ü gûlar
Bî-fâide bâtıl ârzûlar
932 Get derdüme sen devâ değülsen
Bîgânesen âşinâ değülsen
933 Men beyle kelâma dutmazem gûş
Leylî sözi söyle yohsa hâmûş
934 Dedi menem atan ey belâ-keş
Men seng-i nedâmetem sen âteş
935 Dedi nedür ata yohsa ane
Leylî gerek özgedür fesâne
936 Çün gördi itâatinde ihmâl
Bildi ki fakîre özgedür hâl
937 Verdi bu firîb ile tesellî
Kim dur gedelüm çağırdı Leylî
938 Leylî bize geldi mihmândur
La‘li talebünde dür-feşândur
939 Mecnûn ki eşitdi Leylî adın
Sandı ki felek verür murâdın
940 Lebbeyk deyüp ayağa durdı
Ol ka‘be-i maksâda yüz urdı
941 Pîr ile cevân-ı dil-şikeste
Geldi eve dil-figâr ü haste
942 Başında hevâ-yı vasl-ı Leylî
Ne ata gamı ne ana meyli
943 Geh ata nasîhat etdi âğâz
Geh anesi oldı pend-perdâz
Bu Mecnûna anası pend verdüğidür
ve
Bûstân-ı melâmetden hâr-ı nedâmet derdüğidür
944 K’ey râhat-ı cân ü nûr-ı dîde
Ferzend-i yegâne-i güzîde
945 Şânunda riyâset-i Arab var
Mîrâs-ı şecâat ü edeb var
946 Etvâr-ı mülûk dut hemîşe
Âyîn-i şecâat eyle pîşe
947 Ebrû-yı ham ise ger murâdun
Süst etme kemân-ı i‘tikâdun
948 Müjgân-ı siyâhdan götür dil
Ol nâveng-i cân-sitâna mâil
949 Olsan nigerân-ı kadd ü kâmet
Kıl nîze-i hûn-feşâna rağbet
950 Ger zülf ile görmek istesen hâl
Gör hey’et-i nokta peyker-i dâl
951 Gönlün göz ü kaşa olsa meftûn
Gör dîde-i ayn ü ebru-yı nûn
952 Sen servsen olmagıl girân-bâr
Âzâd olagör ne kim giriftâr
953 Sen la‘lsen olmagıl sebük seng
Döndürme güneş görüp revân reng
954 Etme özüni habâb-mânend
Başunda olan hevâya hursend
955 Kim yohdurur ol hevâya bünyâd
Başun olur ol hevâda ber-bâd
956 Ser-germliğ etme şem‘-nisbet
Sûz-ı gam-ı aşk ile mürüvvet
957 Gör şem‘i nişe düşer belâya
Başındakiden geder fenâya
958 Zevk-ı dil ü dîde kılma âdet
Salma mey ü şâhide irâdet
959 Mahbûb ü mey ile besleyen cân
Sanma olur ehl-i akl ü îmân
960 Aklı mı olur müdâm mestün
Îmânı olur mı mey-perestün
961 Şi‘re heves etme kim yamandur
Yahşi deseler ana yalandur
962 Hâlâ kılagör kemâl hâsıl
Fevt etme kemâli gezme gâfil
963 Ey bâg-ı ümîdümün nihâli
Kılma bizi neng pâymâli
964 Mahbûb hem istesen kem olmaz
Biz kim senünüz sana gam olmaz
965 Vardur bu haşemde min kabîle
Her tâife içre min cemîle
966 Bir bir kılalum kamu sana arz
Yetsün yerine bize olan farz
967 Bir serv-i sehî-kad ü semen-ber
Tezvîcüne edelüm mukarrer
968 Ta‘yîn edelüm sana meh ü sâl
Sarf eyleyebildüğünce emvâl
969 Sen dutma hemîn tarîk-ı vahşet
Kat‘-ı neseb eyleme emânet
970 Bizden bu nasîhati kabûl et
Her lahza yeter bizi melûlet
971 Uşşâk sefâhetin kılup yâd
Bu şi‘ri ne hoş demiş bir üstâd
Gazel-i üstâd
972 Cân verme gam-ı aşka ki aşk âfet-i cândur
Aşk âfet-i cân olduğı meşhûr-ı cihândur
973 Sûd isteme sevdâ-yı gam-ı aşkda hergiz
Kim hâsıl-ı sevdâ-yı gam-ı aşk ziyandur
974 Her ebru-yı ham katlüne bir hancer-i hûn-rîz
Her zülf-i siyeh kasduna bir ef‘î yılandur
975 Yahşi görinür sûreti meh-veşlerün ammâ
Yahşi nazar etdükde ser-encâmı yamandur
976 Aşk içre azâb olduğın andan bilürem kim
Her kimse ki âşıkdur işi âh u figândur
977 Yâd etme kara gözlülerün merdüm-i çeşmin
Merdüm deyüp aldanma ki içdükleri kandur
978 Ger derse Fuzûlî ki güzellerde vefâ var
Aldanma ki şâir sözi elbette yalandur
Bu Mecnûnun nasîhat kabûl etmedüğidür
ve
Atasının derdi dermâna yetmedüğidür
979 Mecnûn ki eşitdi ol hitâbı
Verdi bu tarîk ile cevâbı
980 K’ey rûh-ı revânum ata ane
Kâm-ı dil ü cânum ata ane
981 Tahkîk edübem işüm hatâdur
Her ne desenüz mana revâdur
982 Âlûde-i reng-i dûd-ı âhem
Züll-i güneh ile rû-siyâhem
983 Men hem olubem bu işden âgâh
Ammâ ne deyem ne söyleyem âh
984 Yohdur bu işümde ihtiyârum
Zabtumda inân-ı iktidârum
985 Akl oldı zaîf ü aşk gâlib
Hâtır nigerân nigâr câzib
986 Dutdı ten ü cânumı gam-ı yâr
Gayri’l-mahbûbi leyse fi’d-dâr
987 Mende dahi nişe menliğ olsun
Mende meni isteyen ne bulsun
988 Takdîr çü beyledür ne tedbîr
Takdîri eder mi kimse tağyîr
989 Olsaydı mana neşât rûzî
İster mi idüm bu derd ü sûzı
990 Ger sıhhate kâdir olsa bîmâr
Derde özin eylemez giriftâr
991 Elverse gedâya pâdişâlığ
Sanman ki kılur dahi gedâlığ
992 Fıtratda ne hâlet olsa maksûm
Ref‘ olmaduğıdur emr-i ma‘lûm
993 İslâhuma eylemen teemmül
Kim gül tiken olmaz ü tiken gül
994 Keyfiyyet-i âb ü cevher-i hâk
Demek ola mı kabûl-i idrâk
995 Su sifleliğinden ayrılur mı
Od yandurabilmeyebilür mi
996 Ol gün ki rahimde kilk-i kudret
Îcâduma verdi zîb sûret
997 Doldurdı hevâ ile dimâğum
Sevdâ ile bağladı ayağum
998 Doldı bedenümdeki rek ü pûst
Başdan ayağa mahabbet-i dûst
999 Mülk eyledi gönlümi belâya
Vakf eyledi cânumı cefâya
1000 Yoh mende bu hükmden tehallüf
Ol mülk ile vakfa bir tasarruf