Leylâ vü Mecnûn/401-500
401 Müşkil işe düşmişem meded kıl
Mey hırziyle belâmı red kıl
402 Hall eyleye gör bu müşkilâtı
Kemm etme kulundan iltifâtı
403 Bir gün ki mey-i Süheyl-te’sîr
Vermişdi mizâc-ı pâke tağyîr
404 Hem-reng-i bahâr olup hazânum
Dönmişdi akîke za‘ferânum
405 Cem‘ idi yanumda ittifâkî
Sâz ü meze vü şarâb ü sâkî
406 Peyveste lebâleb ü peyâpey
Nûş eyler idüm kadeh kadeh mey
407 Zevk üzre mey artururdı zevküm
Şevk üzre ziyâd olurdı şevküm
408 Ol bezm idi âfiyet bahârı
Men bülbül-i zâr ü bî-karârı
409 Bir hadde erişdi neş’e-i câm
Kim kalmadı ehl-i bezme ârâm
410 Esrâr-ı dil oldı âşikârâ
Mesdûd oluben der-i müdârâ
411 Olmışdı refîk u hem-zebânum
Ayîne-i tûti-i revânum
412 Bir niçe zarîf-i hıtta-i Rûm
Rûmî ki dedük kaziyye ma‘lûm
413 Ya‘nî ki kamu dekâyık ehli
Her mes’elede hakâyık ehli
414 Hem ilm feninde nükte-dânlar
Hem söz revişinde dür-feşânlar
415 Kim eyler idi dekâyık-i râz
Şeyhîden ü Ahmedîden âğâz
416 Kim söyler idi öğüp kelâmı
Evsâf-ı Halîlî vü Nizâmî
417 Bilmişler idi ki hüsn-i güftâr
Kadrüm kaderince mende hem var
418 Çün var idi mestlikde lâfum
Kim anlana sıdkum ü hilâfum
419 Men hasteni etdiler nişâne
Bir reng ile tîr-i imtihâna
420 Lutf ile dediler ey sühan-senc
Fâş eyle cihâna bir nihân genc
421 Leylî Mecnûn Acemde çohdur
Etrâkde ol fesâne yohdur
422 Takrîre getür bu dâstânı
Kıl tâze bu eski bûstânı
423 Bildüm bu kaziyye imtihândur
Zîrâ ki bu bir belâ-yı cândur
424 Sevdâsı dırâz ü bahrı kûtâh
Mazmûnı figân ü nâle vü âh
425 Bir bezm-i musîbet ü belâdur
Kim evveli gam sonı fenâdur
426 Ne bâdesine neşâtdan reng
Ne nağmesine ferahdan âheng
427 İdrâke verür hayâli âzâr
Efkârı eder melâli efgâr
428 Olsaydı teveccühi münâsib
Tevcîhine çoh olurdı râğıb
429 Olsaydı tasarrufında râhat
Çoh kâmil ana kılurdı rağbet
430 Bi’llâh ki ne hoş demiş Nizâmî
Bu bâbda hatm edüp kelâmı
431 Esbâb-ı sühan neşât u nâzest
Z’in her dü sühan behâne-sâzest
432 Meydân-ı sühan ferâh bâyed
Tâ tab‘ süvariî nümâyed
433 Der-germî-i rîk u sahtî-i kûh
Tâ çend sühan reved be-enbûh
434 Bir iş ki kılur şikâyet üstâd
Şâgirde olur rücûı bî-dâd
435 Gerçi bilürem bu bir sitemdür
Teklîfi munun gam üzre gamdur
436 Ammâ niçe etmek olur ikrâh
Bir vâkıadur ki düşdi nâgâh
437 Yeğdür yine özrden şürûum
Bu işde tevekküle rücûum
438 Ey tâb‘-ı latîf ü akl-ı vâlâ
İdrâk-i bülend ü nutk-ı gûyâ
439 Düşdi seferüm diyâr-ı derde
Kimdür mana yâr bu seferde
440 Her kimde ki vardur istitâat
Derd ü gam ü mihnete kanâat
441 Oldur bu müsâferetde yârum
Zevk ehline yohdur i‘tibârum
442 Merkeb gerek olsa azm-i râha
Besdür bize hâme vü siyâhe
443 V’er tûşe-i râh olursa matlûb
Mazmûn-ı hoş u ibâret-i hûb
444 Azm eyleyelüm teallül etmen
Menzil keselüm tegâfül etmen
445 Ey baht vefâsuz olma sen hem
Hem-râhlığ et bizümle bir dem
Bu saâdetlü Beg hazretlerinün medhidür
446 Ey hâme-i ser-keş ü sebük-hîz
Vakt oldı ki olasen güher-rîz
447 Men âcizem ü bu emr müşkil
İmdâd demidür olma gâfil
448 Âsâr-ı mürüvvet eyle izhâr
Tez depren eğer mürüvvetün var
449 Sen kıl hüneri men eyleyem ad
Sen çek elemi men olayum şâd
450 Çün nahl-i hadîka-i hünersen
Miftâh-ı hizâne-i gühersen
451 Cehd eyle çıhar cevâhir-i pâk
Fikr etme ki yohdur ehl-i idrâk
452 Deme ki bulup kesâdı bâzâr
Bulmaz bu metâımuz hırîdâr
453 Yetmez mi sana emîr-i kâmil
Serdâr-ı zemâne Veys-i âdil
454 Ol bahr-i atâ vü kân-ı eltâf
Kim şânına geldi adl ü insâf
455 Serdâr-ı muazzam ü mükerrem
Cânâne-i mülk ü cân-ı âlem
456 Zâtında anun hemîşe mevcûd
Adl ü edeb ü şecâat ü cûd
457 Adlinden eğer terâne-i çeng
Fâş eylese bezmde bir âheng
458 Yel şem‘e dahî taarruz etmez
Pervâneye şem‘ zulmi yetmez
459 Hüsn-i edeb ile eyle mu‘tâd
Kim nûrı yanında kılsalar yâd
460 Ol söz dilemez ki ola tekrâr
Tâ yetmeye sâyesine âzâr
461 Üslûb-ı şecâat içre mâhir
Hurşîd-sıfat cihânda zâhir
462 Hem hâs anı söylemekde hem âm
Hem Rûm dolu adı ile hem Şâm
463 Ger cûdına kimse olsa tâlib
Mümkin ola kahrı lutfa gâlib
464 Ya‘ni mana öğredüp sahâvet
Bir hâceti istemek ne hâcet
465 Olmış ana hâne-i emâret
Bu dört binâ ile imâret
466 Ey dûst-nevâz ü düşmen-endâz
Şâhin-reviş ü bülend-pervâz
467 Düzdüm sana turfe âşiyâne
Ya‘ni ebedî neşât-hâne
468 Ma‘mûr edübem binâ-yi âlî
Cennet sıfatı İrem misâli
469 Tâ rûz-i ebed munı makâm et
Bî-dağdağa işret-i müdâm et
470 Bi’llâh ki değül yaman eser bu
Ger ad ise müddeâ yeter bu
471 Men kim sana olmışam senâ-hân
Sultan Veyis’e niçük ki Selmân
472 Budur garazum ki câvidânî
Adun duta arsa-i cihânı
473 Tâ bâkî ola bu sebz gülşen
Hem men olam ehl-i zikr hem sen
Bu tuğrâ-yı misâl-i mahabbetdür
ve
Dîbâce-i dîvân-ı mihnetdür
474 Dihkân-ı hadîka-i hikâyet
Sarrâf-ı cevâhir-i rivâyet
475 Ma‘nî çemenine gül tikende
Söz riştesine güher çekende
476 Kılmış bu revişde nükte-dânlığ
Gül-rîzliğ ü güher-feşânlığ
477 Kim hayl-i Arabda bir cevân-merd
Cem‘iyyet-i izz ü câh ile ferd
478 Müstecmi‘-i cümle-i fezâil
Bulmışdı riyâset-i kabâil
479 Emrine Arab mutî‘ ü münkâd
Geh Basra makâmı gâh Bağdâd
480 Bir buk‘ada olmayup karârı
Gezmekde geçerdi rüzgârı
481 Her lahza ururdı ol yegâne
Ser-çeşmelere siyâh hâne
482 Seyr eyler idi sürüp tena‘‘um
Gözler üzere misâl-i merdüm
483 Evzâ‘-ı hıyâm-ı müşg-fâmı
Halka şeb-i Kadr tek girâmî
484 Her menzile kim güzâr ederdi
Sahrânı benefşe-zâr ederdi
485 Gül-zârlar içre lâle çağı
Benzerdi evine lâle dâğı
486 Emvâli cemî‘-i cinsden çoh
Ammâ bu cihânda vârisi yoh
487 Ger kılsa anı telef havâdis
Yoh bir halefi ki ola vâris
488 Ferzendsüz âdemî telefdür
Bâkî eden âdemi halefdür
489 Nesl ile olur bekâ-yı insân
Nazm-ı beşer ü nizâm-ı devrân
490 Cân cevherine bedeldür evlâd
Evlâd koyan koyar hemîn âd
491 Hoş ol ki halefden ola hoş-dil
Dünyâda bir oğlı ola kâbil
492 Pîrâyesi ola dest-gâha
Sermâyesi ola izz ü câha
493 Ah er ola bir sefîh ü ser-keş
Etvârı kerîh ü hulkı nâ-hoş
494 Teşnî‘ ohına olup nişâne
Bîzâr ola andan ata ane
495 El kıssa ol efdal-i kabâil
Ol pîr-i hamîdetü’l-hasâil
496 Ferzende olup hemîşe tâlib
Tahsîl-i bekâ-yı nesle râgıb
497 Çoh mâh-likâ sanemler aldı
Çoh turfe zemîne tohm saldı
498 Çoh nezrler etdi her mezâra
Çoh kıldı niyâz Kirdgâra
499 Te’sîr kılup figân ü âhı
Avn etdi inâyet-i İlâhî
500 Bir gece açıldı bâb-ı rahmet
Buldı eser-i duâ icâbet