İçeriğe atla

Leylâ vü Mecnûn/1401-1500

Vikikaynak, özgür kütüphane

1401 Hazerüm ta‘neden ol gâyete yetmişdür kim
Yâra ağyâr olup ağyârum ile yâr olubem

1402 Demezem dahi sana âşıkem ey gül zîrâ
Sana âşıklığum izhâr edeli hâr olubem

1403 Akl u sabr u dil ü dîn getdi bi-hamdi’llâh kim
Sefer-i sâhil-i sevdâya sebük-bâr olubem

1404 Yoh Fuzûlî haberüm mutlak özümden bes kim
Vâlih-i nakş-ı hayâl-i ruh-i dildâr olubem

Bu Leylînün künc-i gamda giryânlığıdur
ve
Mecnûnun vâdî-i aşkda ser-gerdânlığıdur

1405 Zâr ağlar iken bu resme ol mâh
Bir turfe sadâ eşitdi nâgâh

1406 Bir kimse ohurdı şi‘r-i Mecnûn
Bu nükte ibâretinde mazmûn

1407 K’ey neş’e-i aşkdan uran dem
Mecnûnı sağınma Leylîden kem

1408 Mecnûn ile Leylîni berâber
Ger kimse der ise kılma bâver

1409 Leylîde eğerçi derd çohdur
Mecnûn-ı hazînce derdi yohdur

1410 Leylî eli iğnedendür efgâr
Mecnûna kılıçlar eylemez kâr

1411 Leylîni eder harîr dil-gîr
Mecnûna verür neşât zencîr

1412 Leylî ister ki eksile gam
Mecnûn gamın arturur demâdem

1413 Mecnûndur ola gama girftâr
Leylî kime olmış ola gam-hâr

1414 Mecnûna yeter şikence-i teb
Leylî kimedür tabîb yâ Rab

1415 Mecnûndur esîr-i dâm-ı Leylî
Leylî kime salmış ola meyli

1416 Leylî dutup ol terâneye gûş
Öz nağmesin eyledi ferâmûş

1417 Tahkîk ile bildi bu hisâbı
Kim yoh şererinde şu‘le tâbı

1418 Elbette belâ vü derdi gerdûn
Mecnûna verüpdür andan efzûn

Bu Leylînün İbni Selâma giriftâr olduğıdur
ve
Yârdan mahrûm ü mukayyed-i ağyâr olduğıdur

1419 Mi‘mâr-ı serâçe-i ibâret
Beyle bu evi kılur imâret

1420 Kim seyrden olmayup tesellî
Öz menziline dönende Leylî

1421 Vermişdi özine dürlü zîver
Her zîvere bir netîce muzmer

1422 Tâ mahv ola gözden ahıdan hûn
Hem gönleği hem donıydı gül-gûn

1423 Tâ kim ola dûd-i âha mânend
Bağlanmış idi benefşe ser-bend

1424 Tâ kim ola savt-ı nâle pâ-mâl
Kollanmış idi sadâlu halhâl

1425 Tâ olmaya eşki yüzde ma‘lûm
Ruhsârına lû’lû’ idi manzûm

1426 Ra‘nâ başa serpüben leçekler
Nazük bele sancuben etekler

1427 Pervânesüz eylemezdi şem‘in
Eylerdi dür-i sirişk cem‘in

1428 Ra‘nâ ra‘nâ yürürdi mâh
Bir şekl ile kim tebâreka’llâh

1429 Ol asrda var idi Arabda
Bir mu‘teber aslda nesebde

1430 Manzûr-ı eâzım u eâli
Makbûl-ekâbir ü ehâli

1431 İdrâki bülend ü hüsni dil-keş
Etvârı huceste sîreti hâş

1432 Vermiş Hak anun olan murâdın
Baht İbni Selâm kılmış adın

1433 Ol turfe hümâ-yı evc-i ikbâl
Asûde-zamîr ü fâriğu’l-bâl

1434 Av kasdına eylemişdi pervâz
Altında ukâb elinde şehbâz

1435 Bir râh-güzerde ol nigâra
Uğraşdı vü kıldı bir nezâre

1436 Cân ü ciğerinde kalmadı tâb
Mahv oldı nite ki odda sîm-âb

1437 Terk etdi azîmet-i şikârı
Geldi eve getdi ihtiyârı

1438 Tarh etdi binâ-yı resm-i peyvend
Tedbir ile buldı bir hıred-mend

1439 Kim lutf ile söz kılanda takrîr
Takrîri verürdi daşa tağyîr

1440 İn‘âm edüben ana besî mâl
Leylî talebine kıldı irsâl

1441 Şart eyledi ol bülend-ahter
Kim olsa bu kâm-ı dil müyesser

1442 Sarf eyleye genc ü mâl-i âlem
Cânâne yolında belki cân hem

1443 Çün geldi bu râz-ı dil beyâna
Oldı ana râzı ata ane

1444 Ol müşterîye verildi zühre
Şâyeste görildi mâra mühre

1445 Çün İbni Selâma yetdi peygâm
Tenbîh-i neşât ü müjde-i kâm

1446 Deryâ-yı neşâtı geldi mevce
Baş çekdi nihâl-i bahtı evce

1447 Mahzen mahzen cevâhir açdı
Hırmen hırmen nisâr saçdı

1448 Açdı der-i genc-i gevher ü zer
Fakr ehlini eyledi tevân-ger

1449 Ol servün ayağı bağlu oldı
Âzâde iken adağlu oldı

Bu Nevfelün Mecnûn ile mukaddime-i ihtilâtıdur
ve
Ol cevher-i pâkden tezyîn-i bisâtıdur

1450 Sâkî yine kasd-ı cân eder gam
Ver câm-ı lebâleb ü demâdem

1451 Bî-kes kalubem men-i sebük-rây
Sen eylemesen mana maded vây

1452 Men şîftenün penâhı olgıl
Bî-kesler ümîd-gâhı olgıl

1453 Cehd eyle vü kılma bir işe ahd
V’er ahd etsen vefâya kıl cehd

1454 Şemşîr-i mübâriz-i fesâne
Bu rezmde beyle batdı kana

1455 Kim var idi bir huceste-fercâm
Ol asrda âdil ü nîkû-nâm

1456 Tîğiyle mesaff müşkili hall
Ma‘rûf-ı zemâne adı Nevfel

1457 Hem aşk yolunda çoh yöğürmiş
Hem çoh sitem-i zemâne görmiş

1458 Bezminde misâl-i dürr-i meknûn
Bir gün ohunurdı şi‘r-i Mecnûn

1459 Gâyetde beğendi tarz-ı pâkin
Mazmûn-ı kelâm ü sûz-nâkin

1460 Sordı sıfatın dediler ey şâh
Âşüfte kılupdur anı bir mâh

1461 Rüsvâlığı edüp özine pîşe
Dâm ü ded ile gezer hemîşe

1462 Nevfel kılup ârzû-yı Mecnûn
Ashâb ile kıldı azm-i hâmûn

1463 Bir gûşede gördi hâr ü mehcûr
Hâli nesak-ı salâhdan dûr

1464 Etrâfını tayr ü vahş almış
Vahşet anı bir hisâra salmış

1465 Çün dâire-i sübâ‘-ı hâil
Kat‘etdi sipeh görüp selâsil

1466 Mecnûna yetişdi ol vefâ-dâr
Âsâr-ı telattuf etdi izhâr

1467 K’ey haste nedür bu çekdüğün renc
Vîrânede zâyî etdüğün genc

1468 Vahşî ne bilür senün makâmun
Hem-cinsleründen iste kâmun

1469 Hâl ehlisen iste ehl-i hâli
Sahrâlara düşme lâübâlî

1470 Devlet dilesen hümâdan iste
Genc isetesen ejdehâdan iste

1471 Gam çekme ki men olınca gam-hâr
Yârun sana an-karîb olur yâr

1472 Ger olsa zer ile iş ser-encâm
Yük yük tökelüm zer alalum kâm

1473 V’er olsa garaz mesaffa muhtâc
Biz kan tökelüm sen eyle târâc

1474 Ancak olagör menümle hem-dem
Men kim senünem senündür ol hem

Bu Mecnûnun Nevfel ile derd-i dil edâsıdur
ve
Şerh ü tafsîl-i mâcerâsıdur

1475 Mecnûn dedi ey yegâne-i ahd
Tedbîrüme çohlar etdiler cehd

1476 Çoh ehl-i azâyim etdi tedbîr
Olmadı perî bu dîve teshîr

1477 Toprağlara tökildi çoh zer
Olmadı bu kimyâ müyesser

1478 Sende bilürem ki lutf çohdur
Ne sûd çü mende baht yohdur

1479 Sürme bilürem ki arturur nûr
Ne fâide göz eğer ola kûr

1480 İkbâlüme yohdur i‘timâdum
Müşkil görinür menüm murâdum

1481 Ah er kılasen bu şuğle ikdâm
Râyunca iş olmaya ser-encâm

1482 Hem dûstum olmaya mana yâr
Hem düşmen ola ne dûst kim var

1483 Bahtum bilürem menüm yamandur
Sûd istedüğün mana ziyandur

1484 Bahtum sıfatında bir gazel var
Dâim kılurem men anı tekrâr

Bu gazel Mecnûn dilindendür

1485 Vefâ her kimseden kim istedüm andan cefâ gördüm
Kimi kim bî-vefâ dünyâda gördüm bî-vefâ gördüm

1486 Kime kim derdümi izhâr kıldum isteyüp dermân
Özümden min beter derd ü belâya mübtelâ gördüm

1487 Mükedder hâtırumdan kılmadı bir kimse def‘-i gam
Safâdan dem uran hem-demleri ehl-i riyâ gördüm

1488 Eğer su dâmenin dutdum revân dönderdi yüz menden
Ve ger gözgüden umdum sıdk aks-i müddeâ gördüm

1489 Ayak basdum reh-i ümmîde ser-gerdânlığ elverdi
Emel ser-riştesin dutdum elümde ejdehâ gördüm

1490 Mana gösterdi gerdun tîre bahtum gözgüsin yüz kez
Men-i bed-baht ana her gâh kim bahdum kara gördüm

1491 Fuzûlî ayb kılma yüz çevirsem ehl-i âlemden
Neden kim her kime yüz dutdum andan yüz belâ gördüm

Bu Nevfelün Mecnûna ümmîd-vârlığ verdüğidür
ve
Hüsn-i musâhabetiyle rızâsın ele getürdüğidür

1492 Nevfel dedi ey edîb-i kâmil
Feyz-i nazarumdan olma gâfil

1493 Li’llâhi’l-hamd gayretüm var
Gayret kadarınca kudretüm var

1494 Sen cehd eyle ki yâr ola ehl
Çün yâr ola ehl kârdur sehl

1495 Mecnûn hem ümîd ile olup şâd
Terk etdi tarîk-i tab‘-ı mu‘tâd

1496 Hem sildi gubâr-ı fark u gîsû
Hem eyledi kat‘-ı nâhun ü mû

1497 Hem cismine verdi zîb-i câme
Hem başına zîver-i imâme

1498 Bezm-i tarabı makâm dutdı
Meyl–i tarab etdi câm dutdı

1499 Nevfel hem olup mülâzim-i ahd
İmdâdına kıldı cân ile cehd

1500 Aldı ele müşg-bâr hâme
Leylî haşemine yazdı nâme