Gönül Seyranda Gezerken

by Şah Hatayi

— 13 —

Gönül seyranda gezerken
Şah geldi kondu seraya
Hak’ka niyaz eyler iken
Bir engel düştü araya

Hak’kun kapusundan girdim
Kendü vücudumu gördüm
Mârifet kazanun kurdum
Aşkı kaynadan kûreye

Mahabbet haslar hasıymış
Muhabbet^[1] Hak’kun nesiymiş
Sevgü Hak sevgüsü imiş
Erenler ne dir buraya

Hele küşadım^[2] düşürdüm
Firkat kazanun taşırdım
İrfan ateşün pişürdüm
Tuzun tattırdım bereye

Hatâyî der ihtiyarsız
Neyleyüm Dünyayı yârsız^[3]
Ol âlemden bihabersüz^[4]
Tuz etmek ister yaraye

1. Mehabet itmeyen: Fatih kütüphanesindeki nüsha.
2. Küşat: tavla ıstılahatından biri.
3. Kafiye tekerrür ediyor.
4. Halk edebiyatında bu gibi lisanî hatalar bil-iltizam yapılır.