Gönülüme Ben Dedim ki Kandesin

by Kadı Burhaneddin

Gönülüme ben dedim ki kandesin
Gamzesinün oklarıyla kandasın

Gîsusiyle bende düşdüm dir gönül
Didüm ana n’ola çünki bendesin

N’ola öpdüm gözüme sürdüm seni
Sen dahi ‘âlemde bir tur-vendesin

Bendesin sen bendeyim ben tapuna
Bendeyim ben niçe ki sen bendesin

Gözlerüm giryân ü biryândur gönül
Leblerün şekker özün pür-handesin