Ey Kız

by Tevfik Fikret

“	Feyz-i bahârdır deheninden uçan ziyâ: Bekler çiçek açılmak için ibtisâmını; Bekler hubûb için o seher - hîz olan sabâ Bir hırâmını. Hüsnün bütün havâssını tağyîr eder gibi: Nûrunla hande hande olur çehre-yî melâl, Pîşinde lem’a lem'a durur bir seher gibi Zulmet-î leyâl. Bir ihtiramdır bu semâvî cemâline, Pîrâmeninde zelzeleler pür sükûn olur; Çarparsa âsumân nazar-i infialine Ser-nigûn olur. Vaz'-î meâl-perverin eş’ârdan güzel; Şâir değil, fakat ne kadar şâirânesin! Sâfiyyet-i muhabbete ezhârdan güzel Bir nişânesin. Envâr-ı ismetinle tecellî kılınca sen Enzâr-ı aşk önünde olur mâil-i sücûd; Bulmuş kadar lâtîfsin, ey gonce-pîrehen. Rûhtan vücûd. Rahmet biter, bulut dağılır, mihr-i nev-bahâr Âfâk lem’a-rîz oluyorken hazîn hazîn, Eyler çiçeklerin biri bir hande âşikâr: Sen o handesin. Lâkin bakılsa en hired-âşûb ziynetin Kızlıktır, ol hicâb ki hüsnün sefâsıdır; Kızlık hayâl içinde güzel bir hâkîkatin İncilâsıdır. Kızlık, o çehre kim üzülür bir nigâhtan, Sevdâ, çiçek, şebâb... bu İlâhî bedîalar, İnmiş cihâna cümlesi bir hacle-gâhtan Bir dem-i seher.	”