Ey Hak Kelâm İçinde Dedi Murtezâ Seni
Mef’ûlü fâîlâtü mefâîlü fâilün
Ey Hak kelâm içinde dedi Murtezâ seni
Bilirdi cân sıdk ile ehl-i safâ seni
Gümrâh olaydı halk-ı cihan serbeser kamu.
Ger kılmasaydı âleme Hak rehnümâ seni
Lâ fark evinde Beyneke beynî makamma
Hemdem ohıdı sırrına hem Mustafâ seni
Hâs etti her peyemberi bir dîn ü millete
Gönderdi cümle âleme Hak muktedâ seni
Heycâ gününde durmadı hiç kimse tîgına
Şîrim deyüb bu mâ’niden öğdü Hudâ seni
Mislin gibi cihanda şehâ kimse görmedi
Lâ seyf denildi tîgına hem Lâfetâ seni
Sözün beyân-ı Hak’dır özün Hak nişânısın
Kâfirdir ol ki söyledi Hak’dan cüdâ seni
Allah yoluna vermeğe can kimse râzı yok
Bu bâb içinde gördüler ehl-i rızâ seni
Diler günâh-ı ümmetin olmaz devâsı hiç
Bu illet-i devâsıza bildik devâ seni
Zâhirde gerçi sûretin oldu beşer velî
İnsan demek muâyine olmaz revâ seni
Men şi’r ile kaçan yetem evsâf-ı zâtma
Kur’ân içinde ta’rif eder Vedduhâ seni
Künh-i hakikatini senin kimse bilmedi
Sormak gerekdürür yine senden sana seni
Şekk ü gümân içinde fena buldu tâ -ebed
Dâr-ül-fenâda bilmeyen ehl-i baka seni
Yetmezdi hiç makama kerâmât-ı evliyâ
Ger önlerince kılmasalar pîşüvâ seni
Bahr-i şecaat evc-i sehâvet mekân-ı lûtf
Kân-ı kerem seni derim ehl-i vefâ seni
Esrar içinde yetmediler enbiyâ sana
İhsan içinde Hak dediler evliyâ seni
Bildik ne ma’nidir Al-el-insân hîn-i dehr
Kur’anda çünki kıldı beyan Hel etâ seni
Yâ Rab Hatâyî bendene kılgıl şefaati
Ol günde kim penâh eder ehl-i hatâ seni[1]
- ↑ Mit. Alm. K. Mc. No. 667.