Türkçe: Çalışmanın amacı, insani birlikteliklerin geçici hale gelişini, Bauman’ın ve Giddens’ın sosyal teorilerinden hareketle izah etmektir. Söz konusu amacı gerçekleştirebilmek için nitel bir çalışma yapılmıştır ve literatür taramasına müracaat edilmiştir. Çalışmanın sonucunda ileri kapitalizm koşullarında yaşayan toplumlarda, bireylerin nesnelerle olan “kullan-at” ilkesi doğrultusundaki münasebetlerinin insani birliktelikleri de etkilediği ve onları değiştirdiği anlaşılmıştır. Nesne çevriminin hızlanmasının, insani birlikteliklerde geçici ilişkilerin ağırlık kazanmasına yol açtığı tespit edilmiştir. Bireyler uzun süreli birliktelikleri ve sıkı bağlıkları hareket serbestliklerini kısıtlayan, yeni fırsatları engelleyen, korkutucu ve kaçınılması gereken bir durum olarak görmüşlerdir. Böylece Bauman’ın “akışkan aşk”, Giddens’ın ise “saf ilişki” diye kavramsallaştırdığı gerçici birlikteliklere yönelmişlerdir. İnsani birlikteliklerin geçici hale gelmesi ise aile kurumunun değişimine ve onun yerini daha geçici “esnek” veya “yarı zamanlı çiftlerin” almasına yol açmıştır. Öte yandan kimi araştırmalarda bu yeni tarz birlikteliklerin “çok sığ”, “sağlıksız” ve “tatmin edici olmadıkları” da dile getirilmiştir. Dolayısıyla hem geçici birlikteliklerin risklerinden korunmak hem de toplumda önemli işlevleri yerine getiren aile kurumunun yapıbozumuna uğramasını engellemek için bireylerin aşka ve sevgiye dayalı birlikteliklere yönelmeleri ve aşırı bağlıklardan kaçınmaları gerektiğini sonucuna ulaşılmıştır.