Ben Hocamdan Aldum Böyle Dersümü

by Abdal Musa

—2—

Ben hocamdan aldum böyle dersümü
Okur idüm elif’ten ba’ya deyu
Kimse bilmez şu dünyada sırrumu
Ta ezelden çağururum Hû deyu

Kimin azatlayup kimin fakirdur
Kimin döğüp söğüp kimin okudur^[1]
Dediler bu meydan kimin hakkıdur
Kim dedi ki şu murdarı yu deyu

Evvel ekşi narken, üzüm çoğ iken
Davut sofradayken, biçak yoğ iken
İsmaile inen kurban, sağ iken
Kime dedi şu lokmayı soy deyu

Fatma ana can Alinin gülünü
Miraçtan inerken öpmüş elinü
Hak, Yezide kokturmadı gülünü
Muhammedin yadigârı bu deyu
«Abdal Musam» anda bir tolu içtüm,
İçtüm ol toluyu kendümden geçtüm
Işkun ateşine yandum tutuştum
.............................. ........................^[2]

1. Bazı mecmualarda bu beyitten evvel şu iki mısra da yazılı:
   Ali oldum, Âdem oldum bahane
   Güvercin donunda geldim cihane
2. Bu manzumenin son mısraı noksandır.