Batan Ayın Kenarında Satırlar
Bir vurulmuş ilâhı andırıyor
Suda teskin-i zahm eden bu kamer,
Nısf-ı leylin miyah-ı dûrunda
Yıkanır, dinlenir, durur ve güler..
Eli bazan sükût'u ürkütüyor
Ki miyah ellerinde hâbide,
Ediyor bazı kuşları davet,
Ah! O kuşlar ki şimdi bîhareket
Suların ateşinde sallanıyor..!
Zühalî bir cidalin âsarı:
Gizli bir kavs-i bitenâhiden
Oklar indikçe —aksi âlem-i dûr—
O muzi cüsse-i ilâhiden
Suya bir hun-u ateşin akıyor...