Bülbül Oldum Gülistanda Şakırım
-2-
Bülbül oldum gülistanda şakırım
Gül dalında [1] biten gül neme yetmez
Süleymanım kuşdilinden okurum
Bana talim olan dil neme yetmez
Aşk kitabın açtım okur yazarım
Hak’ka doğru açılmıştır nazarım
Neme gerek dağı taşı gezerim
Şol pirime giden yol neme yetmez
Derviş oldum pir eteğin tutarım
Hak’ka doğru çekilmiştir katarım
Baykuş gibi garib garib öterim
Issız viranede çöl neme yetmez
Şu Dünyanın olacağı malûmdur
Bu ilmin aslına eren âlimdür
Az yaşa çok yaşa sonu ölümdür
Eski hırka ile şal neme yetmez
Budala’m sırrına kimseler ermez
Tevekkül mal altın eteğin komaz [2]
Kişi kısmetinden ziyade yemez
Bana kısmet olan mal neme yetmez