Bülbül Dala Konmuş Sanar ki Yazdır
Bülbül dala konmuş sanar ki yazdır,
Güzel yâr başın çün bir nâme yazdır,
Yazmaz isen bana bir mezar kazdır,
Dünya malı görünmüyor gözüme uy uy uy aman.
Âşık olan devam eder meşkine,
Bülbül konmuş sarayının köşküne,
Bir nazar et Yaradan’ın aşkına,
Bu dünyada ayrılık var ölüm var.
Derya kenarında balık avlarım,
Dertlerimi sarı tele bağlarım,
Hasretinden çaylar gibi çağlarım,
Güzel yâr adına bağlandı gönül.
Bülbül taş üstüne döker yaşını,
Nere alıp gidem dertli başımı,
Dünyada zehir ettiler bana aşımı,
Derdime derman ararım dağda.
Arşa çıkar âşıkların duası,
Yıkılmıştır şu gönlümün binası,
Her yiğidin elbet vardır bir de Leylası,
Ben de karlı dağları aşıp giderim.[1]
|
Kaynak: Anonim
|
