Albastı
Hacı Ömer Efendilerin dedeleri varmış burda, cami hocasıymış. Her sabah çeşmede abdest alıp camiye gidermiş, bir gün her günkünden daha erken kalkmış, şafak ağarmadan. Çeşmenin yanına gelmiş bir genç ciğer yıkıyormuş. Hoca bundan huylanmış, hiç görülmedik, genç, güzel bi gelin bu saatte ne arıyor burda diye, hemen yapışmış, kolundan tutmuş sen neysin bi deyver, neydir senin yaptığın demiş. Aman şafak ağaracak bırak beni gideyim, demiş. Sen neysin bi deyver, demiş. Albastı derler bana, yeni doğum yapmış gelinlerin ciğerlerini alıp kaçıyom, onu da burda yıkayıp götürüyom, demiş. Bırakmamış, yakasından iğneyi alıp onun yakasına takmış; kız pısmış. Nolur beni bırak kullar görmesin, beni bırakırsan senin yedi sülalenin yanına, bi parçacık çaputunun olduğu yere gelmem; tek beni bırak insanlar beni görmesin, diye yalvarmış. Sonra bırakmış. Doğum yapan kadınlar gider onlardan küçücük bez parçası alır, kırkı çıkana kadar, kırk gün üstünde taşır. Ocaklar yani, onların bezinin olduğu yere gelmez albastı.
Kaynak: GÜNDÜZ AKTÜRKLER, İmran (2013). Nevşehir Efsaneleri Üzerine Bir İnceleme (İnceleme- Metinler) (PDF) (Yüksek Lisans). Nevşehir: Nevşehir Üniversitesi. Erişim tarihi: 22 Aralık 2021.
|