İy yârenler yâr yolına nem kaldı ki yanmamışam

Vikikaynak, özgür kütüphane

İy yârenler yâr yolına nem kaldı ki yanmamışam
Bunca ki yandum yanaram billah ki usanmamışam

Hammâri gözinden anun bir tolu ayağ işmişem
Andan berü serhoşam uş hiç dahı uyanmamışam

Can diledi benden gözün akl u gönül virdüm bile
Tanrım tanuh ben cân içün ma'şûka sakınmamışam

Lutf eyleyüp sen tut elüm saç oduma rahmet suyın
Zîrâ oduna düşmeği ben kimseye danmamışam

Tap yah oduna cânumı vaktidürür iksîri sal
Ne put’a kaldı k'anda ben bin katla kaynanmamışam

Cân ile iki cihâna akl u gönül ne var ise
Aşkı elinden içmişem illâ ki hiç kanmamışam.

Sini didüm sine değin senden usanmah yoh bana
Bin kez ölüp dirilmişem ol sanuyı sanmamışam

Gözüm yüzüni göreli görmedi râhat gündüzin
Yurd ideli can zülfüni bir gice dolanmamışam

İçüm kara benzüm saru yaşum kan u kanum sudur
Dahı ne kaldı k'ana ben ışkunda boyanmamışam