Ayaklarında cürûh-ı pür iltihâb-ı türâb
Yüzünde müntabiât-ı gam-âzmâ-yı taâb
Dilinde nâ-mütenâhi sermedî bir şeb,
Nazargehinde buhayrât-ı bî-şümâr-ı serâb,
Eder hemîşe seyâhat o teşne-i pür teb
Huzur ilmez o feyfâ-neverd-i sîneharab
O hastaya: «yüri!» dir bir şikestebâl gurâb
O bîkese: «yüri!» dir bir gazâl-i can-ber-leb;
O teşneye «yüri!» der dâ'ima sehâb u riyâh
Hayâl-i âb ile eyler serâblar anı sevk!
Bulur yine bu seyahatte kendisi bir zevk!
Hayattır bu seyâhat, beşerdir ol seyyâh
Ki altı bin senedir eylemekte şedd-i rihâl,
Ki altı bin senedir aldatır serâb-ı hayal!
Girer a'mâk-ı leyle bi't-tereddüd;
Zalâm içer yürür hayrân ü lerzân
Gider dâim, gider üftân ü hîzân;
Eder gittikçe evc'âı teşeddüd.
Eder gittikçe mâ'niler taaddüd,
Olurken kendi mâni'den girîzân.
Dilinden hûn ile olmakta rîzân
Bütün eşyaya karşı bir teveddüd.
