yakalayamayacaklarını anlayınca da çığlıklar atmışlar ve kendi kanlarından olan çocuğa seslenmişler:
- Torun, eğer bizdensen zaten insan eti yersin. Anneni ısır.
Çocuk duydukları üzerine annesini ısırmış. Annesi de oğlunun yamyam olduğunu anlamış. Bunun üzerine o köye “İnsan Yiyen” köyü denmiş. Bu köyün sakinleri de civar köylerin baskısıyla Türkiye’nin farklı illerine göç ettirilmiş. Bunlar yaklaşık yüz yıl önce yaşanmış. (KK-11)
7. Bu köy Mirovhar diye bilinir. Bugünkü Çatak Kirminis Mezrası olarak bilinen yere yakın bir yerdedir. Bu köyde çok çok önceden, yani dedemin babasının dönemlerinde insan yerlermiş. Şu an bizim gibi insanlar yaşıyor o köyde. Çok eskiden, duyulduktan sonra herkes birbirine anlatmış ve yayılmış bu hikâye. Doğruluğu kanıtlanamamış ama inanabileceğimiz insanlar anlattığı için doğru biliniyor. Onların yüzleri insan yüzünden biraz değişik, bazılarının da ayakları tersmiş. Olaylar duyulduktan sonra askerler gelip onları öldürmüş, köylerini de yakmışlar.
O dönemlerde Pirka Mirovharlara Kirminis Köyü’nden bir gelin verilmiş. Bu gelin de onların insan yediğinden habersizmiş. Bir gün evlerinde ayran aşı yapmışlar evlerinde. Gelin ayran aşını karıştırırken aşın içinden bir çocuk parmağı çıkmış. Bu gelinin de 4-5 yaşlarında bir oğlu varmış. Zaten onların birkaç hareketlerinden şüphelenmiş. Mirovharların da bir kısmının ayakları tersmiş. Gelin oğlunu alıp kaçmaya başlamış. Yaşlı kadınlar bu gelinin kaçtığını görünce ardından gitmişler ve bir dereye doğru gelmişler. Derede kadına demişler ki:
- Nereye kaçıyorsun, dur! Kadın da:
- Ben oğlumu alıp kaçacağım siz insan yiyorsunuz.
İnsan yiyen yaşlılardan birisi de torununa seslenmiş. Demiş ki:
- Eğer bizdensen anneni ısır.
Çocuk da annesini ısırmış. Gelin, oğlunu dereye atar atmaz, oğlan babaannesinin yanına koşmuş. Sonra bu kadın o köyden kaçıp durumu insanlara anlatmış. Bu şekilde duyulmuş. (KK-9)
8. Bir gün onların karşı köyünden bir kız yün yıkamaya giderken İnsan Yiyen Nene’yi görmüş. Nenenin adı da Mestan’mış. Mestan, genç kıza:
- Gel seninle yün yıkayalım, demiş.
Mestan ve genç kız yün yıkamak için derenin kenarına inmişler. Mestan, genç kıza:
- Kirlenmişiz, gel önce saçlarımızı yıkayalım, demiş. Genç kız da:
- Önce senin başını yıkayalım, demiş. Mestan’ı saçlarından ağaca bağlayıp boğarak öldürmüş. Sonra insanları çağırıp Pirka Mirovhar’ı öldürdüm, gelin, diye haber vermiş. (KK-9)
9. Mirovharan, Çatak’ın en eski yerleşim yerlerinden bir tanesidir. Eskiden Ermeni köyü olarak bilinirdi. Şu anda bile oradaki ev sayısı 2-3 tanedir. Onlar da yamyamların yaşadığı yerde değil, yamaçtadır. Coğrafya
11
