TÜRKİYE'DE TARIMSAL İŞGÜCÜNE TALEBİN ÜRÜN TABANLI ANALİZİ
Türkiye'de tarımsal işgücüne talebin niteliğini ve boyutunu incelemek için çeşitli bölgelerde; hayvancılık ve çobanlık, çay, fındık, kayısı, narenciye, sebze, Antep fıstığı, seracılık ve pamuk gibi ürünlere odaklanılmıştır. Bu ürünlerin özellikle hasat dönemlerinde yabancı göçmen işçilerin çalışması tarımda yaşanan sosyo-ekonomik dönüşümün son yıllarda ücretli tarım işçiliğine olan ihtiyacı arttırması ile sonuçlandığına işaret etmektedir.
Çay
Doğu Karadeniz Bölgesi'nde yaşanan toplumsal değişim, çay üretim sürecinde ve üretim için kullanılan emeğin biçiminde önemli dönüşümler yaratmıştır. Bölgede çay hasadının çoğu neredeyse Gürcü işçiler tarafından yapılır hâle gelmiştir. Çay üretiminin hem hanelerin gelirleri içinde giderek azalan payı, hem de yoğun derecede yaşanan göç ve miras yoluyla küçülen çay bahçeleri, üretimin önemli kısmının ücretli işçilikle yapılması sonucunu doğurmuştur. Bölgeden yoğun olarak diğer kentlere ve yurt dışına yaşanan göçün yarattığı başka bir sonuç ise, bölgede yaşayan kırsal nüfusun giderek yaşlanması ve çay üretimini devam ettirmek için ücretli emeğe ihtiyaç duyulmasıdır. Yerli halkın hasat sürecinden çekilmesiyle göçmen işgücüne talep artmıştır. Son yıllarda çay üretimi kendi ülkelerinde de yapılan ve çay hasadı konusunda tecrübeye sahip Gürcüler, çay hasadının tartışmasız tek mevsimlik gezici tarım işçileri olduğundan, çay hasat zamanlarında bölgeye Gürcü işçi akını yaşanmaktadır. Çay biçme işinin çoğunlukla Gürcü işçiler tarafından yapılması, Gürcü işçilerin başka işçilerle rekabete girmemeleri günlük ücretlerin, bu araştırma kapsamında incelenen diğer ürünlere nazaran yüksek olduğunu göstermektedir.
