Kızı Antigone ile beraber Thebai'yi terkeden Oidipus birtakım maceralardan sonra Kolonos'ta sakin ölüme kavuşunca[1] Antigone Thebai'a döndü. Orada Oidipus'un oğulları Polyneikes ile Eteokles, babalarının bedduasına uğramamak için, her türlü çekişmeden kaçınıyorlar ve sırası ile birer sene hükümdarlık ediyorlardı. Fakat günün birinde Eteokles kendisini kâfi derecede kuvvetli hissederek, sırası geldiği halde hükümeti kardeşine devretmek istemedi, Polyneikes, Argos şehrine kaçtı, oranın hükümdarı Adrastos'un kızı ile evlendi ve diğer altı kumandanla birlikte Thebai'a karşı harbe girişti. Kâhinlerin bütün ihtarlarına rağmen bu yedi kumandan yedi kapılı Thebai'a karşı yürüdüler, şehri kuşattılar ve zaferden emin olarak hücuma kalktılar. Bu tehlikeli anda kâhin Teiresias, bir vatandaş kendini isteğiyle kurban ederse şehrin kurtulacağını, Oidipus'un öldürdüğü ejderhadan dolayı hâlâ Thebai'a kızgın olan Savaş Tanrısı Ares'in yumuşayacağını bildirdi.[2] Bunun üzerine Kreon'un oğlu Megareus ejderhanın mağarasının üst tarafındaki surda kendini öldürdü ve şehrin talihini değiştirdi. Bu sırada surlara tırmanmış bulunan Argoslu muharip Kapaneus Tanrıların sarih emirlerine rağmen, şehri ateşe vermek istediği için, Zeus'un bir yıldırımı ile yere serildi. Oidipus'un oğulları Polyneikes ile Eteokles şehrin kapılarından birinin önünde karşılaşarak birbirlerini öldürdüler. Argos'lular da hep birden dağılıp kaçtılar.
Thebai şehrinin hükümdarlığı, en yakın akraba sıfatiyle, İokaste'nin erkek kardeşi ve ölen delikanlıların dayısı Kreon'a kaldı. Kreon derhal Eteokles için muhteşem bir cenaze merasimi yaptırdı, fakat tellâllar vasitasiyle ayrıca şu emri de halka bildirdi; düşmanların, bu meyanda Polyneikes'in cesedi çıplak olarak harp meydanında bırakılacak ve vahşi hayvanlara terk edilecekti. Ölüyü gömmeğe ve ona, ölülere mahsus merasim yaparak, saygı göstermeğe kalkışacak olanın cezası ölümdü. Böyle keyfî bir emre itaat edileceğinden kendisi de şüphe ettiği için Polyneikes'in cesedinin başına nöbetçiler koydu.[3]
Böyle bir emir hem Yunanlıların umumiyetle kabul ettikleri âdet ve kanunlara aykırı idi, hem de kızkardeşinin oğlu gibi yakın bir akrabasına ve şehrin eski hükümdarına, sarih haklarını silâ kuvvetiyle elde etmek istedi diye, ölümünde hakarete kalkışmak kabalık ve hissizlikti. Böyle bir hareket aynı zamanda Tanrılara karşı da bir cürüm teşkil ediyordu: Çünkü Tanrılar ölülerin gömülmesini herkes için, bilhassa ölünün akrabaları için mukaddes bir vazife sayıyorlardı. Kreon'un mânasız bir gurur ve ihtirasa kapılarak ilân ettirdiği yasak bu yüzden şehirde umumi bir memnuniyetsizliğe ve halk arasında homurdanmalara sebeb oldu. Antigone bu haberi duyar duymaz, her tehlikeyi göze alarak, sevgili kardeşini gömmeğe ve ona karşı mukaddes kardeşlik vazifesini yapmağa karar verdi.
Antigone tragedyası işte buradan başlamaktadır.
