Öcalan’ın Kenya’da yakalanışı) bazen ise örtülü bir şekilde gerçekleştirilir. Ancak şu kabul edilmektedir ki açıktan gerçekleştirilen operasyonların ardında gerçekte görünenden öte bir niyet gizlidir. Bu tür operasyonlarda hedef ise genelde hedef ülke kamuoyunu manipüle (toplum mühendisliği) etmektir. Ancak hiçbir demokratik ülkede istihbarat servislerinin ülke vatandaşlarına yönelik operasyonları tasvip görmez. Bunun içindir ki demokratik ülkelerde olağanüstü yetkilerle donatılmış polis görevi yapan iç istihbarat servisleri bulundurulur ve ülke vatandaşlarına yönelik operasyonlar hukuk kuralları çerçevesinde sistemin tabii akışı içerisinde yürütülür. Ancak bunların bazı uygulamalarının ülke içerisine yönelmesi demokratik sistemi tehdit eder. Üstelik bunların –başta anlatılan kavramlar çerçevesinde- siyasî sistemi istikrarsız hale getirmek için kullanılmaları ihtimali de her zaman mevcuttur.
Devletin İstihbarat Geleneği; Tehdit Algısının Kaynağı Nedir?
Türkiye Cumhuriyeti Devleti zor şartlarda kurulmuş bir devlettir. Yokluk ve
sefalet içerisinde milletin varlığı tek dayanak noktası olduğu için Devlet milleti bölüp
parçalayacak akımlara ve odaklara karşı olağanüstü tedbirler geliştirmiştir. Bu durum
dönemin gerekleri içerisinde makul gören bir yaklaşım olarak kabul edilebilir. Ancak
kabul edilmesi mümkün olmayan şey demokraside ve evrensel haklar sisteminde
elde edilen bunca kazanıma ve güçlü bir devlet sistemine sahip olunmasına rağmen
20. yüzyılın başında Cumhuriyet’in kuruluş yıllarında uygulanan olağanüstü güvenlik
tedbirlerinin bugün de sürdürülmek istenmesidir. Üstelik şu bilinmektedir ki
demokratik denetim mekanizmalarının her türlü kontrolünden azade olan odaklar
olağanüstü güvenlik tedbirleri sayesinde bürokratik mekanizmaları kullanarak
Devletin kılcal damarları içerisinde dolaşabilmekte ve kendileri oluşturdukları
yapılanma içerisinde emellerini gerçekleştirebilmektedirler.
Bürokrasi mi, Demokrasi mi? Yoksa Her İkisi de Taktik Araçlar mı?
Türkiye geçmişten beri çokça sözü edilen ve bir dönem Susurluk; bugün ise Şemdinli olayları ile yeniden üzerine konuşulan bir gizli yapılanmanın varlığını tartışmaktadır. Hatta kimi yorumlarda bu yapının III. Selim’den beri Devlet mekanizması içerisinde faaliyette olduğundan ve kimi zaman Devletin emrinde kimi zaman ise uluslararası grupların emrinde olduğundan söz edilmektedir. İçerisindekilerin kendilerini Devletin gerçek sahipleri olarak gördükleri bu çevreler – geçmişte olduğu gibi- bugünde menfaatlerinin uzlaştığı noktalarda işbirliği içerisinde olmuşlardır. Günümüzde olduğu gibi menfaatlerin çatışmaya düştüğü dönemlerde ise farklı grupların kendilerine has üslupla birtakım operasyonlar gerçekleştirdikleri ve birbirlerini tasfiye etmeye uğraştıkları görülmektedir. Bu gruplardan kimisi bürokrasideki üstünlüğünü kullanırken kimisi de demokratik mekanizmaları kullanmaktadır.
Terör Nedir? Kim Ne İçin Terör Yapar?
Bu kavram ülkelerin ulusal güvenlik siyasetinin bir yansıması olarak gelişmiştir. Dolayısıyla evrensel bir tanımının bulunması mümkün değildir. 11 Eylül 2001 de Amerika’ya yapılan saldırılardan sonra kavram etrafında güvenlik siyasetinin reorganizasyonu için çabalar artmış olsa da ülkeler yine de birbirlerine karşı pragmatik bir tavır takınmaktadırlar. Her ülke kendi tehdit unsurunu “terör organizasyonu” olarak tanımlamakta buna rağmen işbirliği söylemleri uluslar arası müdahâlenin bir aracı
olarak kullanılmaktadır. Yani bugün terör organizasyonları ve bizatiği kavramanı
