Sayfa:Pandemi Döneminde Öğrenci Olmak.pdf/20

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfada istinsah sırasında bir sorun oluştu

20

sınıftaki arkadaşlarımın çoğu bölümlerinden memnun olmadığı için başka okullara nakillerini aldırıyorlardı. Benim için en kötüsü de sohbet edeceğim bir tane arkadaşımın kalmamış olmasıydı. Devamlı evde kaldığım için üzerimde ister istemez bir gerginlik ve yalnızlık duygusu oluştu. Bence koronavirüsten en çok etkilenenler benim yaşımdaki kişiler oldu. Hayatımın en güzel yıllarını yalnız ve evde geçiriyordum. Herkes, evde olduğumuzda daha rahat olduğumuzu zannediyor ama kesinlikle öyle değil. Hiçbir yeni öğretmenimi tanımıyordum. Okullar açıldıktan yaklaşık 1 hafta sonra yeni bir açıklama geldi. Sadece meslek derslerimizi okulda işleyecektik. Açıklama geldikten sonra çok heyecanlandım. Bir an önce perşembe gününün gelmesini istedim. Perşembe günü okula gidip yeni arkadaşlarımla tanıştım. Yaklaşık 2 ay boyunca sadece perşembe günleri okula gittim. Sonra koronavirüsün tekrar yayılmasıyla okullar kapandı. Okullar kapansa da artık sohbet edecek arkadaşlarım olmuştu. O 2 ay çok güzel geçmişti, perşembe günleri gelsin de meslek dersine gireyim diye günleri iple çekmiştim. Çünkü istediğim ve sevdiğim bölüme gidiyordum, zaten beni motive eden de buydu. Okullar tekrar kapandıktan 1 hafta sonra biz ailece Covid geçirdik. Annem, babam ve kardeşim hafif atlatsa da en zor ben geçirdim. 14 gün sonra virüsün ciddiyetini gerçekten kavramıştım. Benim düşüncem, bu virüsü bir kere geçiren, kendini ve çevresini korumaya daha dikkat eder.

Diğer taraftan online dersler devam ediyordu; normalden çok daha fazla ödevler veriliyor, resmen dışarıyla bağlantımız daha fazla kesiliyordu. 1 hafta boyunca evden çıkmadığım günler hatırlıyorum. Arkadaşlarımla görüştüğümde hepsinin şikayetleri benimki gibiydi. Ailem çok fazla evde sıkıldığımı anladı ve beni spora yazdırmak istedi. Ben de hiç düşünmeden kabul ettim, artık günlerimin bir kısmını sporla geçiriyordum. Spor yaparken de kesinlikle Covid-19 tedbirlerini elden bırakmıyorum. Ben ailem sayesinde kendime bir uğraş buldum. Evde kalmaktan artık çok sıkılmıyorum, buna da alıştım. Koronavirüsün bana getirdiği en iyi şey hayal kurmayı ve kurduğum hayali gerçekleştirmeyi öğretmesi idi. Şu an çevremdeki arkadaşlarıma ve benimle aynı yaştaki kişilere tavsiyem kendilerine bir uğraş bulmaları, hayal kurmaları ve o hayali gerçekleştirmeye çalışmalarıdır.

Koronavirüs hayatımıza girdiğinde kimse ne olduğunu bilmiyordu; bence biz bununla yaşamayı da kendi başımıza öğrendik. Toplum olarak pek çok açıdan hazırlıksız yakalandık. Umarım bu süreci sıkıntısız atlatabiliriz. Öğretmenimin de söylediği gibi biz uçmaktan korkmadık ve başarılı bir iş çıkardık. Siz de uçmaktan korkmayın, hayalleriniz ve inançlarınız büyük olsun.