Sayfa:Pandemi Döneminde Öğrenci Olmak.pdf/16

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfada istinsah sırasında bir sorun oluştu

16

lar maske takmaya yeni yeni adepte olmuşlardı. İşten çıkarmalar başlamıştı. İşten çıkarılanlara Pandemi Sosyal Destek adı altında 1.000 TL yardım yapılıyordu. Bu süreçte dükkanların çoğu kapatıldığından işsizlik oranları giderek arttı. Pandemi süresince ekonomimiz ne kadar ayakta kalmaya çalışsa da gün geçtikçe geriye doğru gittiğimiz hissediliyordu. Benim babam üniversitede çalışan bir memur. Onun da işleri maddi yönden olmasa da psikolojik yönden kötü etkilenmişti. Sabah saat 9’da işe gidip öğleden sonra 4’te eve geliyordu; öğlen yemekhanede yemek çıkmıyordu. İşe 1 gün gidip 1 gün gitmemek işlerine adapte olmalarını engellemişti. Bence en kötüsü öğrencilere olmuştu. Benim ve bütün arkadaşlarımın uyku düzenimiz kalmamıştı. Korona gerçekten bizi mahvetmişti, yemek alışkanlarımız bile değişti. Bu sırada korona yüzlerce kişiye bulaşmıştı. Evdeki olağanüstü hal durumu hiç bitmiyor, gün geçtikçe büyüyordu. Annem koronaya karşı bağışıklığımızı yükseltmek için garip şeyler deniyor, tadını beğenirse bize sunuyordu.

Günlerimiz hep bu şekilde geçiyordu. Bir gün yine geç yatıp akşam saatlerine kadar uyuduğumda mesleki gelişim dersi öğretmenim beni aramış ama ben duymamıştım. O hocamla derslerde güzel işler çıkarıyorduk. Doğruyu söylemek gerekirse mesleki gelişim dersi, benim sıkılmadan dinlediğim birkaç dersten biridir. Sonra hocamla görüştüğümde bana güzel bir ekip kurulduğunu söyledi. Beni bu ekibe davet edip beraber güzel bir proje yapacağımızı, bunun için internet üzerinden buluşacağımızı söyledi. Toplantının gününü ve saatini daha sonra belirteceğini söyledi. O güne kadar çok meraklandım ve buluşma günümüzü sabırsızlıkla bekledim. Bu arada koronavirüs salgınında tanı konulan kişi sayısı artık binleri geçmişti, vefat edenler de bir hayli fazlaydı. Sonunda sokağa çıkma yasakları geldi. Sokağa çıkma yasağının belli olduğu gece evdeki herkese bir görev düştü; birimiz markete, birimiz ekmek almaya derken nihayet saat 12 oldu ve sakinlik yavaş yavaş çöktü. İlk 2 gün annem devamlı önümüze yiyecek bir şeyler getirdi. Biraz ilginç ama sabahına su böreği, akşamına pizza yediğimi bilirim. Zaten 20 yaş altına sokağa çıkma yasağı da gelmişti. Bize yasak varken arkadaşlarımla binanın önünde oturup birinin geldiğini gördüğümüzde kalbimizin yerinden çıkacak şekilde çarpması ve korkmamız, koronanın insan psikolojisi üzerindeki etkisini belki size biraz açıklayabilir.