15
Okullar açıldı ve yeni bir döneme giriş yaptık. Okullar açıldıktan yaklaşık 1 ay sonra yani 11 Mart günü ilk vaka Türkiyede görülmüştü. İlk vaka görüldüğünde ailem ve ben çok tedirgin olduk. Ne yapacağımızı şaşırmıştık; annem devamlı portakal suyu, vitamin aldırmaya çalışıyor, babam devamlı bize ellerinizi yıkayın, maske takın diye uyarılar yapıyordu. Okulda ise durum biraz daha farklıydı, her kafadan farklı bir ses çıkıyordu. Pandemi dönemini evde yatmak için kullanmaya çalışanlar bile vardı. Öğretmenlerimizin tedirginlikleri yüzlerinden okunuyordu. Bizim, yani ben ve arkadaşlarımı korona virüsünün halk üzerindeki etkilerine asıl uyanmamız rehber öğretmenimiz sayesinde oldu. Derse girdiğinde çoğumuz korona sayesinde evde keyifli bir şekilde yatacağımızı düşünürken o bize, bu korona yüzünden ekonomik kriz çıkabileceğini, annemizin babamızın işten çıkarılabileceğini ve en önemlisi sağlığımızın bozulabileceğini ve bazı sevdiklerimizi kaybedebileceğimizi söyledi. Bu sözlerden sonra artık kafamda bazı şeyler iyice şekillendi, işin ciddiyetini iyice kavramıştım. O gün okuldan çıktıktan sonra eve gittim.
Evde sanki bir acil durum havası vardı. Her ayın on biri bizim evde alışveriş günüdür. O ayki alışveriş günümüzde sanki herkes marketi yağmalıyordu. Bizim aylık alışverişimiz 2 alışveriş arabasını doldururken o ay aldığımız unlar, makarnalar zaten 1 arabayı doldurdu.. O kadar abartılmıştı ki yoğunluktan market arabası bile bulamamıştık. Markete adım atabilmek için birkaç insanla çarpışmak gerekiyordu. Reyon görevlileri raflara ürün yetiştiremiyorlardı ve bence en çok onlara yazık oluyordu. Zar zor alışverişimizi yaptık ve ödeme kısmında 15 dakika kadar bekledikten sonra arabamıza binip eve gitmeye çalıştık. Annem her gördüğü dükkandan bir şey almaya çalışıyor, babam ise onu durdurmaya çalışıyordu. Onlar bir dükkandan bir şeyler almaya giderken ben telefonumu elimi aldığımda dedemin, arkadaşlarımın mesajlarını gördüm. Dedemi aradığımda bana okulların tatil edildiğini söyledi; çok telaşlandık. Benim annem de okulda çalışıyordu. Tıpkı öğretmenimizin dediği pandemi sürecine girmiştik. Hepimiz çok üzüldük. Evde herkeste bir korku vardı, hayatımızda daha önce böyle bir şey görmediğimiz için herkes çok telaşlıydı. İlk gün herkes neyin ne olduğunu anlamaya çalışsa da aynı zamanda herkes birbirini yatıştırmaya da çalışıyordu. Bence koronavirüs, insanın fiziksel sağlığından çok psikolojisini bozuyordu.
Vakalar 1, 3, 5, 10 diye hızla artıyordu. İnsanlar sadece doktorlarda gördükleri maske, eldiven ve koruyucuları kullanıyorlardı. Bazıları ise canını hiçe sayarak hiçbir koruyucu kullanmıyordu. Koronavirüsten dolayı okulların kapalı kalma süresi 30 Nisan’a kadar uzatılmıştı. Durum iyice ciddiyet kazanıyordu. İnsan-
