Sayfa:Kitab-i Dedem Korkut - 16th century manuscript in Old Turkish.pdf/255

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa istinsah edilmiş

kırışdılar meydânda boga gibi süsişdiler gögüsleri dilindi süñüleri sındı birbirin alımadılar at üzerinden ikisi karvaşdılar tartışdılar kâfirüñ güci ziyâde oglan zebûn oldı allâh ta'âlâya yalvarup soylamış görelüm nece soylamış eydür

yücelerden yücesin yüce tañrı
kimse bilmez necesin görklü tañrı
sen âdeme tâc urduñ
şeytâna la'net kılduñ
bir suçdan ötüri dergâhdan sürdüñ
ibrâhîmi tutdurduñ
hânum göne çalgaduñ
götürüp oda atdurduñ
odı bostân kılduñ
birligüñe sıgındum
'azîz allâh hocam maña meded

dedi kâfir eydür

oglan alınduñısa tañrıñamı yalvarursın senüñ bir tañrın varısa menüm yetmiş iki puthânem var dedi oglan eydür

yâ âşî mel'ûn sen putlaruña yalvarurısañ men 'âlemleri yokdan var eden allâhuma sıgındım dedi hak