Bu sayfa istinsah edilmiş
yanuñdagı gök pûlâduñı maña vergil yigit
bu gönümde umud olgıl maña
kala ölge vereyim saña
dedi hâtûn eydür
karşum ala yigit meni ne mañlarsın
geçmiş menüm günümi ne añdurursın
kalkubanı yerinden turan kazan
kara göz anuñ beline binen kazan
ılgayuban kara tagum yıkan kazan
gölgesince kaba agacum kesen kazan
bıçak alup kanadlarum kıran kazan
yalıñuzca oglum uruza kıyan kazan
at üstinde eglenmeyüp yortan kazan
senüñ bilüñ ölmiş
üzengüye dirmeyen dizüñ ölmiş
hân kızı helâlüñi tanımayan gözüñ ölmiş
buñalmışsan saña n'olmış
çal kılıcuñ yetdüm kazan
dedi bu mahalda oguz erenleri bir bir yetdi görelüm hânum kimler yetdi
kara dere agzında kadir veren
kara boga derisinden beşigünüñ yapugı olan
acıgı tutanda kara taşı kül eyleyen
kara
