depere dutup çaldı yalan dünyâ dundaruñ başına tar oldı kazılık atını dönderdi askerine geldi andan dönebilmez dölek evren at depdi altı perli gürz ile yetüp kafiri depere dutuq çaldı alımadı tekvur karmayalup elinden gürzin aldı kendi gürzi ie sırtına bir gürz urdı oldahı zebûn olup döndi kıssayı ne dırâz edelüm yegirmi dört sancak begi kâfir elinde zebûn oldı pes kazılık koca oglı yegenek yerinden durdı yaradan allâha sıgındı bîzevâl mabudı ögdi görelüm hânum nece ögdi
yüce yerlerden yücesin yüce tañrı kimse bilmez necesin görklü tañrı sen anadan togmaduñ sen atadan olmaduñ kimse rızkın yemedüñ kimseye güç etmedüñ kamu yerde ahadsın adama sen tâc urduñ şeytâna lanet kılduñ bir suçdan ötüri dergâhdan sürdüñ nemrûd göge ok atdı karnı yarık balıgı karşu dutan cebbârsın ululuğa haddüñ yok senüñ boyuñ kaddüñ yok yâ cismile ceddüñ yok urdugın ulıtmayan ulu tañrı basdugın belürtmeyen yüce tañrı götürdügin göge yetüren görklü tañrı kakıdugın kahr eden kahhâr tañrı birligüñe sıgındum sıgındum çalabum kadir tañrı meded senden dedi dahı kara donlu kafire at saldı yel gibi yetdi yilim gibi yapışdı ol kâfirüñ
