hânum ne soylamış emen eydür
yetdüginde yel yetmezdi yeñ bayıruñ kurdına beñzerdi yigitlerüm yedi kişiyiyle kurılurdı benüm yayum som altunlı bilügümde kayın talı benüm okum yel esdi yagmur yagdı püki kopdı yedi katla vardum ol kalayı alımadum benden dahı yeg er kopmayasın yegenügüm dön dedi yegenek dahı düşinde soylamış eyitmiş
kalkubanı tayı yerüñden turduguñda ala gözlü beg yigitleri yanuña sen salmaduñ adı bellü yigitleri sen yöritmedüñ beş akçalık ulfacıla yoldaş olduñ anuñiçün ol kalayı alımaduñ
dedi bu düşi yoldaşlarına hikâyet eyledi meger tayısı ol arada yakın idi cümle begler ile gelüp yoldaş oldı bu aradan kalkup yöridiler
günlerde bir gün dozmurt kalasına geldiler çevre alup kondılar çün kâfirler bunları gördi arşuñ oglı direk tekvura haber etdiler melûn tekvur hemân bunı eşitdi âlât-ı harbile kaladan taşra çıkdı bunlara mukabil oldı meydâna girüp er diledi kıyan selcük oglı delü dundâr yerinden duru geldi altmış dutam süñüsini koltuguna aldı ol kâfire yetdi dilediki kâfiri gönderleye edemedi kafir tekvur karmalayup süñüsin elinden aldı ol altmış batman gürz ile delü dundârı
