lüce kaba agacuñ kesilmesün
kanın akan görklü suyuñ sogulmasun
kanadlaruñ uçları kırılmasun
kâdir seni nâmerde muhtâc etmesün
çaparken ag boz atuñ büdirmesün
çalışanda kılıcuñ gedilmesün
dürtüşürken ala gönderüñ ufanmasun
ag sakallu babañ yeri cennet olsun
ag bürçeklü anañ yeri behişt olsun
ag alnunñda beş kelime duâ kılduk kabûl olsun
yıgışdursın dürüşdürsin
günâhlarıñı kadir tañrı görklü muhammedüñ
yüzi suyına bagşlasun
bu duama amin deyenler dizâr görsün
hânum hey
hikâyet-i kazılık koca oglı yegenek beg
kamgan olgı hân bayındır yerinden durmışıdı kara yerüñ üzerine agban evin kurmışıdı ala sayvân gökyüzine esenmişdi biñ yerde ipek kalıçası döşenmişidi iç oguz taş oguz begleri bayındır hânuñ sohbetine derilmişidi yeme içme oldı bir zamandansoñra kazılık koca derlerdi bir kişi varıdı içerek alnına şarâbuñ itisi çıkdı kaba dizi üstine çökü oturdı bayındır hândan akın diledi bayındır hân dahı destur verdi nereye dilerseñ var dedi kazılık koca iş görmiş işe yarar âdam idi yarar kocaları cem' eyledi yad yagı yaragıyıla yola girdi çok dere depe taglar geçdi günlerde bir gün dozmurt kalasına gelüp kondılar
