acı yaşın dökdügüm çok sevişdügüm bamsı beryek deyüp agladugum çok sevişdügüm bamsı beryik sen degilsin altun yüzük senüñ degildür yüzükde çok nişân vardur yüzügi isteriseñ nişânını söyle dedi beryek eydür
alan sabâh hân kızı yerümden durmadunmı boz aygıruñ üstine binmedümmi senüñ otaguñ öñinde bir geyigi yıkmadummı sen beni yañuna kıgırmaduñmı senüñile meydânda at çarpmadukmı senüñ atuñı benüm atum geçmedimi ok atdukda senüñ okuñ geçmedümmi güreşdükde ben seni yeñmedümmi üç öpüp bir dişleyüp altun yüzügi barmaguña dakmadummı sevişdügüñ bamsı beryek ben degülmiyem
dedi kız hemân tanıdı bildi hân beryegüñ ayagına düşdi beryek idügini hâtûnlar bildi her biri bir bege muştulayu getdi tâyalar beryegüñ arkasına kaftanlar geyürdiler hemân bânî çiçek sıçradı bir ata bindi beryegüñ atasına muştulayu getdi çün vardı kayın atasına kayın anasına kız eydür
argap argap kara taguñ yıkılmışdı yüceldi gene kanlu kanlu sularuñ sogulmışdı yaşardı gene şahbâz atuñ karımış idi kulun verdi gene kızıl deveñ karımışdı köşek verdi gene agayılda koyunuñ karımışdı kuzı
