barasaruñ baybûrt hisârından uça görgil
ap alaca gerdegüñe gele görgil
gelmez olsañ pây biçen kızı bâni çiçegi elüñden aldurduñ bellü bilgil
dedi beryek bu acı sözleri eşidüp aglayu kırk yigidünüñ yanına geldi kaba sarık başından götürüp yere çaldı beryik eydür
hây kırk yoldaşum bilürmisiz neler olmış yalancı oglı yaltacuk benüm ölüm haberin eletmiş dünlügi altun bân evine babamuñ şıvan girmiş kaza beñzer kız gelini ag çıkarmış kara geymiş göz açuban gördügüm göñil verüp sevdügüm bânî çiçegi yalancı oglı yaltacuk alur olmış böyle deyicek kırk yigit büñür büñür aglaşdılar meger kafir beginüñ kızı varıdı beryegi sever idi her gün görmege gelür idi ol gün gene görmege geldi bakdı gördi beyrek saht olmış kız eydür
neçün sahtsın cânum yigit geldügümce seni şen görürdüm güler oynarduñ şimdi nolduñ dedi beryik eydür
nece saht olmayayın on altı yıldur ki senüñ babañuñ dutsagıyam ataya anaya hasretem hem bir kar gözlü yavuklum varıdı yalancı oglı yartacuk derler bir kişi varıdı beni öldü deyü haber vermiş ol kızı alur olmış böyle deyicek kız eydür
beryek seni hisârdan urganıla salınduracak olursam babaña anaña varacak olursañ beni bundan gelüp helallıga kabul edüp alurmısın dedi beryek