Misâl-i mâder-i mâtemzede bir mürg-ı sevda renk,
Tevâli-i fusule ragmen eylerdi figân her dem;
Anın olmışdı minkâr-ı siyehreng ile tev'em
Yürekler parçalar suretde pürtesir bir ahenk!
Anın âfakını tahdid iderdi bir şeb-i matem
Ona olmışdı matemhâne en serd ü haşin bir seng;
Anı beslerdi ol seng-i ihata eyleyen bir jeng;
Anı medhûş iderdi her gice bir katrecik şebnem!
Dilerde gâh u bigâh uçmak ama bir yed-i mechul
Anı iskat iderdi hâke bir cism-i girân âsâ;
Düşer, aglardı ol mürg-ı şikeste şehper ü ma'lûl!
Didim ol bî-nasibe bir gice: Nâmın nedir âyâ?»
Didi: «Nâmım benim ey bîhaber, - kalb-i mükedder-dir;
Bana âlâm-ı cansuzumla mahv olmak mukadderdir!»
Zavallı hastanın artardı da'ima derdi
Zavallı hasta yazın kendi kendine: «Bu havâ,
Bu germi-i nefes efruz 'ömrimi, hayfâ!
İzâbe iylecekdir!» yolunda iylerdi
Figan. Gelince hazân faslı iyledi imâ
Terakki'i marazı çeşm-i girye perverdi;
Hazân likâsını almışdı çehre-i zerdi:
Didi: «Şu bâd-ı harîfi ider beni ifnâ!»
Şitâ gelince didi: «Mutlaka şu berf-i sefîd
Mezârımın olacakdır setre-i sâfı!»
Bahâr faslı ile geldi hastaya bir ümid;
Didi: Olur bunun ancak olursa insâfı!»
Dirig! Aldanıyormuş: bütün tûyur-ı bahâr
Zavallı hastaya kazdı terânelerle mezâr!
