Sayfa:Halk Edebiyatı Antolojisi.pdf/24

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa doğrulanmış
14
―4―

Gene evvel bahar oldu
Dalgalandı cuşum benim
Dağlar yeşil don giyince
Küheylandır eşim benim

Bir yat ile konuşunca
Zaman geçer alışınca
Nazlı yâre buluşunca
Durmaz akar yaşım benim

ÖKSÜZ ÂŞIK eder ana
Şükrüm vardır Mevlâm sana
Seyrimde verildi bana
Hayra yora duşum benim

―5―

Misali cennettir evvel baharı
Açılır kırmızı gülü Tuna'nın
Öter bülbülleri leylü neharı
Eser badı saba yeli Tuna'nın

Hiç kimseler bilmez kandedir başı
Tazelenip akar yeyindir cuşu
Eksik değil yalısının savaşı
Leş ile doludur gölü Tuna'nın

Alaman dağından beri geçmiştir
Engerus elinden yollar açmıştır
Analar ağlatmış kanlar içmiştir
söylemeğe yoktur dili Tuna'nın

Türaba garkolmuş yerdedir yüzü
Arzulayıp akar Karadenizi
Cemreler düşünce sökülür buzu
Ovalara çıkar seli Tuna'nın

ÖKSÜZ ÂŞIK bunu böyle dedi mi
İndi ovalara bastı kademi
Selâmlamış Usturgon'la Budun'u
Belgrad'a uğrar yolu Tuna'nın