Bu sayfa doğrulanmış
170
— 7 —
Yakdun beni yandırdunNoldun hey gönül noldun
Âlemden usandırdun
Noldun hey gönül noldun
Uçdun hey gönül uçdun
Yidi deryâyı geçdün
Ol dost iline göçdün
Noldun hey gönül noldun
Uçarsın usanmazsın
Bir budağa konmazsın
Hiç ölümün sanmazsız
Noldun hey gönül noldun
Pervâneye sordılar
Niçün yanmazsın oda
Dosttan haber mi geldi
Noldun hey gönül noldun
Pervâne kamu gelsün
Gelsün nazar eylesün
Yanmak nic-olur görsün
Noldun hey gönül noldun
Çün aşk oldu mihmânun
Ana fedâ kul cânun
Yanmaktur işün senün
Noldun hey gönül noldun
— 8 —
Sen bu cihan mülküni
Kafadan kafa tutdun tut
Ya bu dünyâ mâlini
Oynayuben ütdün tut
Sen Feridun hazinesin
Nûşirevân-ı gencile