Sayfa:Halk Edebiyatı Antolojisi.pdf/128

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa istinsah edilmiş
118
—2—

Bir vakta erdi ki bizim günümüz
Yiğit belli değil mert belli değil
Her kes yarasına derman arıyor
Deva belli değil dert belii değil

Fark eyledik âhır vaktın yettiğin
Merhamet çekilip göğe gittiğin
Gücü yeten soyar gücü yettiğin
Papak belli değil Kürt belli değil

Adâlet kalmadı hep zulüm doldu
Geçti şu baharın gülleri soldu
Dünyanın gidişi acayip oldu
Koyun belli değil kurt belli değil

Başım ayık değil kederden yastan
Ah ettikçe duman çıkıyor festen
Harâbe yüz tuttu bezm-i gülüstan
Yayla belli değil yurt belli değil

Çarh bozulmuş dünya ıslah olmuyor
Ehl-i fukaranın yüzü gülmüyor
RUHSATÎ de dediğini bilmeyor
Yazı belli değil hat belli değil


—3—

Vardım nazlı yarin ziyaretine
Dedim kalk gidelim dedi varamam
Dedim bu kadar mı vazgeldin benden
Dedi vazgelmedim ama varamam

Dedim kuzulara nasıl dayandın
Dedi evel Allah sana güvendim
Dedim aşkın ile otlara yandım
Dedi biliyorum ama varamam

Dedim senin ile ahdım var idi
Dedi ki dünyada bahtım var idi