An be an vüs'at-ı sükût artar;
uyur emvâc, uyur riyâh-ı tuyûr...
Sanki ruhum asümanda yatar,
Sanki ruhumda hep tabiat uyur!
Dolaşır arz u arşı bin kere
Hislerim mest-i bîfütûr u bîkarar;
Şimdi pervane, şimdi şebpere,
Şimdi zulmet ve şimdi şu'le arar.
Sînem üstünde şimdi hissederim
Sevdigim bir elin nevâzişini;
Masseder âşıkâne dîdelerim
Gecenin intibâk-ı lerzişini..
Magribin hüznü etti peyveste
İnce bir şi're bir sükût-ı lezîz:
Bizetin beste, verlainein güfte;
İki dâhîyi şimdi hissederiz.
Sevgilim, bizleriz semâya veren
Şi'r-i ezvâkı, şi'r-i âlâmı;
Hiss alır encüm düçeşminden
Asumanın uyûn-ı ecrâmı!
Ruhumuz sanki bizden ayrılarak
Bize göz kırpıyor kevâkibden.
Kalbimizdir kamerde bizden uzak
Nazenîn nazenîn tebessüm eden.
