225
''yük ihtimalle GAP İdaresi’nde proje yazmayı bilen yok. O zaman siz bizim UNDP formatına göre model projeler üzerinde çalışabilirsiniz. Rob Bosscher’le konuştum, o sizi tavsiye etti, senelerce proje hazırlama ve uygulama konusunda çalışmışsınız. Türkçe de öğrenmişsiniz. Bu işi yapmak ister misiniz?” dedi.
Bu ilk konuşma bana çok ilham verdi. İlk defa birileri GAP’taki sulama arazisi ve hidroelektrik gücünden, teknik ve inşaat işlerinden hiç söz etmemişti. Tam tersine, GAP’taki dokuz ilin “sosyal” durumu ön plandaydı. Buradaki toplumun yüzde 40’ının arazisi yoktu, yüzde 50’sinin tapusu bulunmuyordu. Şehirdeki atık suların yüzde 90’ında arıtma yoktu ve kız çocuklarının yüzde 40’ı sekiz yıl kesintisiz okula gitmiyordu. Diyarbakır’ın nüfusu bir senede 300 binden bir milyona yaklaşmıştı. Onbinlerce sokak çocuğu vardı. Sağlık koşulları ve eğitim durumu çok zayıftı.
Almanya’nın en önemli kalkınma kuruluşu olan GTZ, Diyarbakır’da bir proje yapmıştı. Meslekî Eğitim ve Küçük Sanayii Destekleme Vakfı MEKSA’nın verdiği eğitimlerle üç yılda 2 bin 500 oto tamirci ustası yetiştirildi. Oto tamirci ustaları herhangi bir sektörde mekanik işi yapabilirler. O yüzden de Almanlara göre, oto sanayi az gelişmiş bir bölgenin motoru olabilir, çıraklık sisteminden de faydalanabilirler. Fakat 1997 yılında diplomalı ustaların çoğu Diyarbakır’dan İstanbul’a, Ankara’ya ve İzmir’e göç etmişlerdi.
GAP İdaresi’nde Texas Houston Üniversitesi Su Ürünleri Mühendisliği Bölümü mezunu Olcay Ünver başkandı ve Proje Koordinatörü Kaya Yaşinok’tu. Ocak 1997 ile Haziran 1999 yılları arasında GAP Projeler Koordinatörü’nün asistanlığını yaptım. Benim rolüm GAP İdaresi elemanlarına Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı proje formatını öğretmekti; uygulama değil, yeni bir projeyi ayrıntılarıyla yazması ve uygulaması için Türkiyeli uzmanları bulmaktı. Proje nasıl ortaya çıkarılabilir, hangi problemler mevcuttur, sorunlar nasıl çözülmeli, hangi strateji uygulanmalı, BMKP ve GAP’ı hangi sonuçlar bekliyor, kim bu projeyi uygulayacak, bu kişileri nerede bulabiliriz, ne kadar masraf olur, hangi pilot bölgeyi neden seçiyoruz.
Maaşımla ilk olarak taksitle bir Renault 12 Toros Station satın aldım. Bu arabayı Datça’da yaşayacağımı düşünerek almıştım. UN-
İlk defa birileri GAP’taki sulama arazisi ve hidroelektrik gücünden, teknik ve inşaat işlerinden hiç söz etmemişti. Tam tersine, GAP’taki dokuz ilin “sosyal” durumu ön plandaydı.
